آب اکسیژنه

آب اکسیژنه ,آب اکسیژنه چیست,آب اکسیژنه قیمت,آب اکسیژنه همان وایتکس است,آب اکسیژنه خوراکی,آب اکسیژنه برای پوست,آب اکسیژنه تبریز,آب اکسیژنه برای رنگ مو

توضیحاتی در مورد آب اکسیژنه

به طور علمی هیدروژن پراکسید یا آب‌اکسیژنه (H۲O۲) یک اکسنده متداول است که به عنوان سفیدکننده استفاده می‌شود.آب اکسیژنه برای حذف مواد آلی و معدنی که موجب فاسد شدن آب استخر می‌شوند بکار میرود. هیدروژن پراکسید ساده‌ترین پراکسید است (پراکسیدها ترکیباتی هستند که دارای یک پیوند یگانه اکسیژن-اکسیژن هستند). آب اکسیژنه خالص H۲O۲ یک مایع ناروانی است که کمی آبی رنگ می‌باشد و با زحمت زیاد می‌توان آن را تهیه نمود. آب اکسیژنه‌ای که در داروخانه‌ها به اسم آب اکسیژنه رقیق فروخته می‌شود محلولی است از آب اکسیژنه در آب که %۳ آن آب اکسیژنه است، مانند آب بی‌رنگ و بی‌بوست، مزه تلخی دارد و کمی اسیدی است. این مایع اکسیدکننده‌ای قوی است. تجزیه این ماده باعث ایجاد رادیکالهای OH می‌شود که بیش از چند ثانیه در دسترس نمی‌باشند و در این مدت با خاصیت شدید اکسیدکنندگی خود، مواد آلی و معدنی را اکسید می‌کند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد آب اکسیژنه صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

واکنش آب اکسیژنه

چه چیزی با هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه واکنش نشان خواهد داد؟ این خواص و ترکیبات به هیدروژن پراکسید اجازه می‌دهند که به عنوان یک عامل سفیدکننده عمل کند و آن را برای هر کسی که می‌خواهد موهای خود را بی‌رنگ کند، مفید باشد چرا که پراکسید با ملانین واکنش نشان می‌دهد و آن را اکسید کرده و به یک ترکیب بدون رنگ تبدیل می‌کند. در واقع، بسیار جالب است که خواص اکسیدکننده‌ی آب اکسیژنه سبب می‌شود که بتواند با باکتری‌ها، ویروس‌ها و مخمرها واکنش نشان دهد، و به همین دلیل است که یک ضدعفونی‌کننده‌ی خوب محسوب می‌شود. یک نسخه‌ی بهبود یافته از این فرآیند، اسید هیدروکلریک را به کار برد و به دنبال آن از اسید سولفوریک برای تهیه‌ی باریم سولفات استفاده کرد.

مشخصات آب اکسیژنه

به مرور آب اکسیژنه تجزیه و تبدیل به آب و اکسیژن می‌گردد. این عمل تجزیه در محیط بازی سریعتر و در محیط اسیدی کندتر از محیط خنثی انجام میشود. همچنین در نور یا گرما تجزیه می‌شود بنابراین باید در ظرف کدر و دور از گرما نگهداری شود. اگر مدت مدیدی آب اکسیژنه را انبار کنند، ممکن است کاملاً تجزیه و تبدیل به آب گردد. بر اثر گرد بعضی اجسام عمل تخریب آب اکسیژنه تسریع می‌گردد مانند گرد بی‌اکسید منگنز و گرد فلزات. اگر بر روی محلول آب قدری از اجسام پایدارکننده مانند اسید فسفریک، اوره، اسید بنزوئیک و نظیر آن‌ها بیفزایند، عمل تخریب بسیار کند می‌گردد. آب اکسیژنه اثر میکروب کشی ، بوبری و سفید کنندگی دارد چنانکه اگر یک تکه کالباس قرمز را درون ظرف محتوی آب اکسیژنه قرار دهیم پس از چند روز محتویات ظرف کاملاً بی‌بو است و بوی گندیده نمی‌دهد. آب اکسیژنه رنگها را نیز تخریب می‌کند به همین دلیل تکه کالباس درون ظرف بعد از مدتی بی‌رنگ می‌شود.

آب اکسیژنه سمی

آیا هیدروژن پراکسید سمی است یا غیر سمی؟ محلول‌های هیدروژن پراکسید تا غلظت ۹٪ اگر به صورت خوراکی مصرف شوند، به طور کلی غیر سمی هستند؛ با این حال، حتی یک محلول ۳٪، باعث آسیب جزئی به بافت مخاطی می‌شود و ممکن است باعث استفراغ و اسهال شود. مصرف خوراکی هیدروژن پراکسید صنعتی سبب بروز سمیت سیستمیک می‌شود و با تلفات همراه بوده‌است. تنها درجه‌ی هیدروژن پراکسید که باید برای استفاده خانگی یا شخصی مورد استفاده قرار گیرد، درجه غذایی است.

کاربرد آب اکسیژنه

لکه شراب قرمز، خون، قهوه و غیره را هم می‌توان بوسیله آب اکسیژنه پاک نمود. محلول غلیظ H۲O۲ به عنوان یک اکسیدان برای سوخت موشک‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از خمیر دندانها و سایر اجسامی که برای پاک کردن دندانها بکار می‌رود در موقع استعمال تولید آب اکسیژنه می‌کنند و اکسیژن این آب اکسیژنه دندان را سفید می‌نماید. آب اکسیژنه در بی‌رنگ کردن شاخ، پشم گوسفند، پنبه، کتان، کنف، کاه، چوب، کاغذ، روغن، چربی، واکس، صابون، ابریشم، عاج، پر و غیره بکار می‌رود. رنگ بعضی لکه‌های صورت را هم آب اکسیژنه تخریب می‌کند. اگر موی سیاه را پس از شستن با کربنات سدیم (تا چربی آن برطرف شود) در محلول آب اکسیژنه بگذارند به رنگ روشن در می‌آید. اگر موی سیاه‌سر را با مخلوطی از ۱۰۰ گرم آب اکسیژن ۳۰٪ و چهار قطره محلول ۲۵٪ آمونیاک تر نمایند و پس از ۱۰ تا ۲۰ دقیقه با آب خالص و سپس با محلول اسید استیک‌دار بشویند، بور مایل به قرمز می‌شود. وجود آمونیاک از این جهت لازم است که آب اکسیژن در حضور قلیاییها سریعتر اکسیژن می‌دهد و در نتیجه موها تندتر بور می‌شوند. مصرف مکرر آب اکسیژن برای مو مضر است زیرا که مو را شکننده می‌نماید. در جنگ جهانی دوم آب اکسیژن ۸۵٪برای اکسیداسیون سریع الکل در زیر دریاییها و موشک‌ها مصرف می‌کردند. هیدروژن پراکسید در سلول‌های جانوری و گیاهی نیز تولید می‌شود، در اندامکی به نام پراکسی زوم، چون پراکسید هیدروژن تولید شده ماده‌ای سمی است توسط آنزیم کاتالاز به سرعت بسیار بالا به آب H2O و اکسیژن O2 تجزیه می‌شود تاهم سمیتش از بین برود و هم به لیپیدهای تولید شده توسط اندامک شبکه آندوپلاسمی آسیبی نرساند.

آب اکسیژنه خوراکی

تنها هیدروژن پراکسیدی که باید برای استفاده‌ی خانگی یا شخصی مورد استفاده قرار بگیرند هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژن درجه‌ی غذایی است. در حقیقت! این فرم معمولا با غلظت ۳۵٪ است و به طور قابل‌توجهی قوی‌تر از آن چیزی استکه اغلب در فروشگاه‌ها و سوپرمارکت‌ها فروخته می‌شود.

هیدروژن پراکسید یا آب‌اکسیژنه (H2O2) یک اکسید کننده متداول است که به عنوان سفید کننده استفاده می شود.هیدروژن پراکسید ساده‌ترین پراکسید است (پراکسیدها ترکیباتی هستند که دارای یک پیوند یگانه اکسیژن-اکسیژن هستند). آب اکسیژنه خالص H2O2 یک مایع ناروانی است که کمی آبی رنگ می‌باشد و با زحمت زیاد می‌توان آنرا تهیه نمود.آب اکسیژنه‌ای که در داروخانه‌ها به اسم آب اکسیژنه رقیق فروخته می‌شود محلولی است از آب اکسیژنه در آب که در 100 قسمت آن سه قسمت آب اکسیژنه است، مانند آب بی‌رنگ و بی‌بوست، مزه تلخی دارد و کمی اسیدی است.این مایع اکسید کننده یی قوی است.تجزیه این ماده باعث ایجاد رادیکالهای OH میشود که بیش از چند ثانیه در دسترس نمی‌باشند و در این مدت با خاصیت شدید اکسیدکنندگی خود، مواد آلی و معدنی را اکسید میکند.آب اکسیژنه بطور وسیعی در صنایع مختلف جهت گند زدائی و یا رنگ بری استفاده میشود .

آب اکسیژنه در دو مدل موجود است

1- آب اکسیژنه خوراکی ( که اغلب در کارخانجاتی که محصولات تتراپک تولید میکنند.)

2- آب اکسیژنه صنعتی (که جهت رنگ بری و ضد عفونی کردن در صنایع مختلف کاربرد دارد .)

آب اکسیژنه و کاربرد فراوان آن در پزشکی و درمان طیف وسیعی از بیماری ها، بخصوص عفونتها (پاتوژنها) از سالیان پیش قدمت میگیرد. بیست سال پیش در آمریکا طبق تحقیقاتی که صورت گرفت، تاثیر آب اکسیژنه در درمان بیماری های مختلف از جمله در درمان بیماری های مغزی ثابت شد که موج عظیمی را به این داروی معجزه انگیز متمایل کرد، اما اندکی بعد به تدریج، به دلیل توسعه روز افزون داروهای آنتی بیوتیک و بیزینس شرکت های دارویی این شور و اشتیاق را خاموش نموده و از اطلاع رسانی در خصوص خواص درمانی این دارو اجتناب نمودند..

در دهه 90 ثابت شد که یکی از اصلی ترین دلیل تشکیل بیماری های سخت مانند تومورهای سرطانی، محیط بی هوازی در ارگانیزم میباشد و دقیقا در این نواحی که از اکسیژن لازم برخوردار نمیباشد، تومور سرطانی ایجاد میگردد.

بیوشیمی دان مشهور” اوتو واربورگ”، جایزه نوبل پزشکی را برای نتایج تحقیقات خود ازارتباط اکسیژن و سرطان را به دست آورد. وی به این نتیجه رسید که” در نواحی خاصی از بدن که به دلیل نارسایی اکسیژن ضعف بافت پیوندی ایجاد میشود، امکان تشکیل تومور بوجود میاید و سلول های طبیعی به علت کمبود اکسیژن به تومورهای بدخیم تبدیل میشوند”. دانشمندان برجسته ی دیگری با مطالعات و پژوهش های خود این نظریه را تایید نمودند، ازجمله دانشمند بزرگ آمریکایی “فار”در سال 1998 طی تحقیقات خود موفق به کشف مورد زیر گردید: “جذب بهتر اکسیژن توسط بافت ها در شرایط آلترناتیو، از طریق تزریق آب اکسیژنه به داخل خون صورت میگیرد. به هنگام تزریق وریدی، سرعت فرایند متابولیسم 3-2 برابر افزایش می یابد”.

وی تحقیقات زیادی در خصوص آب اکسیژنه و تاثیرات موفقیت آمیز درمانی آن روی بیماری های مختلف بدست آورد.و اما خواص آب اکسیژنه: مایعی شفاف، بدون مزه و بو میباشد.

فواید و کاربردهای آب اکسیژنه

1- تمیز کنندگی

برای سفید شدن و از بین بردن لکه های پوست می توان از آب اکسیژنه کمک گرفت. این ماده همچنین برای رفع بوی بد بدن نیز مؤثر است.

2- شستشوی جراحات

از آب اکسیژنه می توان برای شستشو و ضد عفونی جراحات سطحی استفاده نمود. در این صورت فرمول توصیه شده باید حداکثر 5% باشد. تکه ای پنبه را به محلول آغشته کرده و به آرامی روی قسمت آسیب دیده بکشید.

3- سفید کردن لباس ها

این محلول می تواند جایگزین سفید کننده های شیمیایی باشد. برای سفید کردن لباس ها کافی است یک فنجان آب اکسیژنه را در ظرف آب ریخته و لباس ها را در آن خیس کنید. این ماده برای از بین بردن لکه خون بسیارمؤثر و فوری است.

4- درمان قارچ های پا

برای درمان مشکلات قارچی مکرر پاها و انگشتان توصیه می شود از محلولی به نسبت نصف آب اکسیژنه و نصف آب استفاده گردد. شب ها چند دقیقه ای پاها را در این محلول خیس کرده و سپس کاملا خشک کنید.

5- شستوی دهان و لثه ها

استفاده از آب اکسیژنه به عنوان محلول شستشوی دهان و دندان ها بسیار مؤثر و مقرون به صرفه است. البته باید مراقب بود که بلعیده نشود زیرا ممکن است تحریکات داخلی ایجاد کند. علاوه بر خواص پاک کنندگی و ضدعفونی کنندگی دهان، آب اکسیژنه می تواند به درمان مؤثر التهابات لثه و عفونت های گلو نیز کمک کند. برای رفع التهابات توصیه می شود از حالت خالص آن استفاده کرد اما در صورت غرغره کردن باید با نصف مقدار آب مخلوط شده و چند ثانیه بیشتر طول نکشد.

6- سفید کردن دندان ها

اگر از آب اکسیژنه به عنوان محلول شستشوی دهان مرتب استفاده کنید متوجه خواهید شد که به مرور زمان دندان های شما سفیدتر از قبل شده است.

7- بهبود لکه های پوستی

اب اکسیژنه برای از بین بردن لکه های پوستی عالی است. برای مشاهده تاثیر آن باید به طور مرتب طی دو هفته استفاده شود. توصیه می شود به کمک پنبه آغشته به آن روی لکه های پوستی البته به جز اطراف کشیده شود زیرا ممکن است تحریکاتی در پی داشته باشد.

8- نظافت منزل

50 میلی لیتر آب اکسیژنه 3% را در مایع ظرفشویی معمول بریزید و تاثیر فوق العاده آن در تمیزی ظرف ها را ببینید.  برای تمیز کردن تخته گوشت و از بین بردن باکتری های آن مخلوطی از آب اکسیژنه 3% را با مقدار مساوی سرکه تهیه نمایید. همچنین برای نظافت و ضدعفونی کردن حمام و سرویس بهداشتی این نوع آب اکسیژنه را با مقدار مساوی آب مخلوط کرده و استفاده نمایید.

9- درخشندگی موها

بسیاری از محصولات مراقبت از موها حاوی آب اکسیژنه هستند. شما هم می توانید در منزل محلولی آماده کنید که به درخشندگی موها کمک کند. 50% آب اکسیژنه 3% را با این مقدار آب مخلوط کرده و آن را در اسپری بریزید. آن را روی موهای خیس بپاشید و و مانند معمول شانه بزنید. درخشندگی موها به تدریج دیده می شود. مقدار بیش از حد استفاده نکنید زیرا ممکن است تاثیر نه چندان مطلوبی داشته باشد.

خصوصیات آب اکسیژنه

به مرور آب اکسیژنه تجزیه و تبدیل به آب و اکسیژن می‌گردد. این عمل تجزیه در محیط بازی سریعتر و در محیط اسیدی کندتر تا در محیط خنثی صورت می‌گیرد. ممکن است که اگر مدت مدیدی آب اکسیژنه را انبار کنند، کاملا تجزیه و تبدیل به آب گردد. بر اثر گرد بعضی اجسام عمل تخریب آب اکسیژنه تسریع می‌گردد مانند گرد بی‌اکسید منگنز و گرد فلزات و …

اگر بر روی محلول آب قدری از اجسام پایدار کننده مانند اسید فسفریک ، اوره ، اسید بنزوئیک و نظیر آنها بیافزایند، عمل تخریب بسیار کند می‌گردد. آب اکسیژنه اثر میکروب کشی و بوبری دارد چنانکه اگر یک تکه کالباس قرمز را درون ظرف محتوی آب اکسیژنه قرار دهیم پس از چند روز محتویات ظرف کاملا بی‌بو است و بوی گندیده نمی‌دهد. آب اکسیژنه رنگها را نیز تخریب می‌کند بهمین دلیل تکه کالباس درون ظرف بعد از مدتی بی‌رنگ می‌شود.

آب اکسیژنه در پزشکی

آب اکسیژن در گذشته به دلیل خاصیت ضدعفونی‌کننده آن در پانسمان زخمهای عفونی استفاده می‌شد ولی امروزه به دلیل آسیبی که به بافتهای مجاور وارد می‌کند دیگر در پانسمان استفاده نمی‌شود و فقط گاه برای ضدعفونی لوازم یا سطوح استفاده می‌شود. از آنجایی که آب اکسیژن بوبر است گاه در درمان زخمهای بدبو مورد استعمال قرار می‌گیرد. در قرصهای اریتزون ۳۶٪ آب اکسیژنه به ۶۴٪ اوره متصل است و چون این قرصها را در دهان بگذارند، اکسیژن می‌دهد. پس هم میکروبهای دهان را می‌کشد و هم دندانها را سفید می‌نماید. آب اکسیژن رقیق را برای قرقره کردن هم بکار می‌برند.,و در ساختن داروهای سرما خوردگی تأثیر دارد

انواع مختلف آب اکسیژنه

انواع مختلفی از هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژن وجود دارد که برای کاربردهای مختلف تولید می‌شوند از جمله: – ۵٪ درجه‌ی دارویی. این همان درجه‌ای است که در داروخانه یا سوپرمارکت محلی فروخته می‌شود. این محصول برای استفاده‌ی خوراکی توصیه نمی‌شود چرا که حاوی مجموعه‌ای از تثبیت‌کننده‌هایی است که نباید به صورت خوراکی مصرف شوند. تثبیت‌کننده‌های مختلف عبارتند از استنانیلید، فنول و استنات سدیم و تتراسیدیم فسفات. – ۶٪ برای اهداف زیبایی بهداشتی: این مورد در مغازه‌های زیبایی برای رنگ مو مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای مصرف خوراکی توصیه نمی‌شود. – ۳۰٪ برای تجزیه و تحلیل‌های شیمیایی: این مورد برای آزمایش‌های علمی است و تثبیت‌کننده دارد. این یکی هم برای مصرف خوراکی نیست. – ۳۰٪ تا ۳۲٪ درجه‌ی الکترونیکی: این مورد برای تمیز کردن قطعات الکترونیکی و نه برای مصرف خوراکی استفاده می‌شود. – ۳۵٪ درجه‌ی فنی: این یکی محصولی غلیظ‌تر از درجه‌ی شیمیایی است، علاوه بر این‌که برای خنثی کردن کلر آبی که برای رقیق کردن آن استفاده می‌شود، فسفر دارد. – ۳۵٪ درجه‌ی مواد غذایی: این مورد در تولید مواد غذایی مانند پنیر، تخم مرغ، و محصولات حاوی آب پنیر استفاده می‌شود. این نوع همچنین بر روی پوشش فویل بسته‌بندی‌های آسپتیک حاوی آب‌میوه‌ها و محصولات شیری اسپری می‌شود. این هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژن تنها درجه‌ی توصیه‌شده برای مصرف خوراکی است. – ۹۰٪: این مورد به عنوان یک منبع اکسیژن برای سوخت راکت استفاده می‌شود. به عنوان مثال، هیدروژن پراکسید درجه‌ی الکتریکی در واقع شامل تثبیت‌کننده‌های شیمیایی برای جلوگیری از تجزیه‌ی آن است.

آب اکسیژنه در استخر

دلیل ریختن آب اکسیژنه در آب استخر این است که آب اکسیژن برای حذف مواد آلی و معدنی که موجب فاسد شدن آب استخر می‌شوند بکار می‌رود. تزریق این عنصر قبل از دستگاه UV باعث ایجاد رادیکالهای OH می‌شود که بیش از چند ثانیه در دسترس نمی‌باشند و در این مدت با خاصیت شدید اکسید کنندگی خود، مواد باقی‌مانده آلی و معدنی را تجزیه می‌کند. بدین ترتیب نیاز به تعویض آب استخرها کاهش می‌یابد. در صورتی که از آب اکسیژنه در آب استخرها استفاده شود دارای مزایا به شرح زیر است: ۱. آب اکسیژن موجود در آب با دوز صحیح، برای شناگر غیرقابل تشخیص است. ۲. با آب به خوبی مخلوط می‌شود، غیر فرار است و تا زمان اکسید کردن مواد آلی در آب باقی می‌ماند. ۳. خالص است و ایجاد املاح نمی‌کند. ۴. خورنده نیست و در نتیجه به تجهیزات و تاسیسات آسیب نمی‌رساند. ۵. ایجاد کف نمی‌کند، بی‌بو و بی طعم است. ۶. غیر سمی است ۷. ایجاد رسوب نکرده و در نتیجه آب کاملاً شفاف می‌ماند.

آب اکسیژنه برای دندان

هنگامی که پای مزایای هیدروژن پراکسید برای دندان به میان می‌آید، می‌توان مزایای آن را به چند بخش مختلف تقسیم کرد. اولین مزیت هیدروژن پراکسید برای مسواک است. در واقع، اگر مسواک‌تان را در هیدروژن پراکسید بزنید، برس آن عاری از میکروب‌ها و ویروس‌ها خواهد بود. این روش فوق‌العاده عالی است و انجام آن پس از بروز یک بیماری مانند سرماخوردگی و آنفولانزا ضرورت دارد. مزیت بعدی این ماده برای دندان‌ها این است که می‌تواند دندان‌ها را به خوبی سفید کند. هیدروژن پراکسید نقش مثبتی در درمان مینای دندان و همچنین درمان کرم‌خوردگی دندان ایفا می‌کند. فقط در طی چند هفته، قادر به دیدن تفاوت‌های قابل‌توجهی خواهید بود، به این ترتیب که دندان‌ها روشن‌تر و سفید‌تر خواهند شد. هیدروژن پراکسید قادر است به عنوان یک تمیزکننده‌ی عمیق عمل کند، به این ترتیب که به عمق مینای دندان و ریشه‌ی دندان نفوذ می‌کند، و لکه‌های قهوه‌ای و زردی ناخواسته را از روی آن‌ها پاک می‌کند. همچنین استفاده از جوش شیرین در ترکیب با هیدروژن پراکسید تاثیر زیادی در از بین بردن لکه‌ها خواهد داشت.

تشخیص آب اکسیژنه

در یک لوله آزمایشی که قبلاً چند سانتی‌متر مکعب محلول بی‌کرمات پتاسیم و قدری اسید سولفوریک رقیق ریخته‌ایم آب اکسیژن می‌افزاییم در نتیجه رنگ آبی تند که بعداً تبدیل به سبز می‌شود، ظاهر می‌گردد. به همین طریق می‌توان وجود آب اکسیژنه را در اریتزون ثابت نمود.

آب اکسیژنه برای عفونت سینوسی

عفونت سینوسی التهاب مجاری هوایی در داخل بینی است. سینوزیت می‌تواند ناشی از عفونت، آلرژی و تحریک ناشی از مواد شیمیایی یا ذرات معلق باشد. لازم به ذکر است که عفونت‌های سینوسی نمی‌توانند به فرد دیگری منتقل شوند. سینوزیت را می‌توان به عنوان عفونت حاد سینوسی، عفونت نیمه حاد سینوس، عفونت مزمن سینوسی، سینوزیت عفونی و سینوزیت غیر عفونی طبقه‌بندی کرد. هیدروژن پراکسید که به عنوان یک درمان عفونت سینوسی استفاده می‌شود، می‌تواند عفونت اصلی را از بین ببرد. این ماده حفره‌های بینی را پاکسازی می‌کند و میکروب‌های موجود را می‌کشد تا مانع پیشرفت بیش‌تر بیماری شود.

آب اکسیژنه یا هیدروژن پراکسید

هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژن از چه چیزی ساخته می‌شود؟ به لحاظ ظاهر، هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژن یک مایع چسبناک بدون رنگ است که بسیار چسبناک‌تر از آب است. در زمان استعمال، در واقع دقیقا شبیه آب است. یکی دیگر از مزایای استفاده از پراکسید هیدروژن، خواص اکسید‌کننده قدرتمندی است که دارد.

آب اکسیژنه برای زخم‌

زخم‌ها آسیب‌هایی هستند که که پوست یا سایر بافت‌های بدن را دچار شکاف می‌کنند. آن‌ها شامل بریدگی‌ها، خراش‌ها و سوراخ شدن پوست می‌شوند. اغلب رخم‌های به صورت تصادفی رخ می‌دهند، اما جراحی و بخیه نیز می‌تواند باعث بروز زخم شود. زخم‌های جزئی معمولا جدی نیستند، اما مهم است که آن‌ها را تمیز کنیم. یکی از رایج‌ترین کاربردهای هیدروژن پراکسید ضدعفونی‌ کردن زخم است. هنگامی که این ماده روی زخم اعمال می‌شود، با ماده‌ی ارگانیک در ضایعه‌ی موجود واکنش می‌دهد و برای کشتن هر گونه میکروب و جلوگیری از عفونت اکسیده می‌شود.

آب اکسیژنه و سم‌ زدایی

سم‌زدایی عملی است که بدن شما به طور طبیعی برای خنثی کردن مواد ناخوسته و سموم، تغییر دادن آن‌ها یا خلاص شدن از شرشان انجام می‌دهد. این فرایند یکی از عملکردهای اولیه‌ی بدن است، به طور مداوم در جریان است و با تمام عملکردهای دیگر بدن تعامل دارد. سیستم سم‌زدایی یکی از عناصر کلیدی عملکرد بدن ما است. اکثر مولکول‌های بدن ما هر روز در حال از بین بردن مواد زائد هستند. از بین بردن هر گونه سمی در بدن گام مهمی برای بهبود و حفظ سلامت کلی است. هیدروژن پراکسید می‌تواند به عنوان عامل سم‌زدایی برای از بین بردن چندین نوع سم استفاده شود.

بیشتر بخوانید : دوش آب سرد ♥ آب یخ ♥ مضرات آب سرد

آناتومی و نبض و شاخه های شریان رادیال دست کجاست

آناتومی و نبض و شاخه های شریان رادیال دست کجاست در سایت جسارت

شریان رادیال ,شریان رادیال چیست,شریان رادیال دست,محل شریان رادیال,نبض شریان رادیال,آناتومی شریان رادیال,پارگی شریان رادیال,شاخه های شریان رادیال

توضیحاتی در مورد شریان رادیال

طبق نظریات پزشکی یکی از بزرگ‌ترین نقطه‌ ضعف‌های شریان رادیال تمایل به اسپاسم می باشد. اسپاسم شریان می‌تواند به علت تزریق اشتباه دارو در شریان به جای ورید، نمونه‌گیری مکرر شریانی و در موارد استفاده از شریان رادیال به عنوان گرافت کرونر روی دهد. وازواسپاسم باعث هیپوپرفیوژن، ناتوانی و حتی قطع عضو می‌شود. پاپاورین که یک آلکالوئید اپیوم است، می‌تواند در درمان اسپاسم احشا و وازواسپاسم، به‌خصوص در قلب و مغز و اسپاسم شریان رادیال استفاده شود. در این مطلب از سایت جسارت در مورد آناتومی و نبض و شاخه های شریان رادیال دست کجاست صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

شریان رادیال کچاست

در آناتومی بدن، سرخرگ رادیال٬ شریان اصلی از وجه کناری در ساعد دست است.

سرخرگ یا شریان

سُرخرَگ یا شَریان به رگهایی که خون را از قلب به سایر اندام‌ها منتقل می‌کنند می‌گویند. سرخرگ ششی و سرخرگ آئورت دو سرخرگ اصلی متصل به قلب هستند. شریان از سه بخش اینتیما و مدیا و ادوانتیش تشکیل شده است. بخش اینتیما درونی‌ترین که از بافت سنگفرشی تک لایه است و زیر آن بافت همبند پشتیبان و تیغهٔ الاستیک آن را از مدیا جدا می‌کند. در مدیا عروق خونی و عضله صاف داریم. سرخرگ دیواره ضخیم‌تری نسبت به سیاهرگ دارد ولی قطرداخلی آن کمتر از سیاهرگ است. بافت سرخرگ شامل بافت‌های پوششی، ماهیچه‌ای و پیوندی است. همهٔ سرخرگ‌ها خون روشن (خون حاوی اکسیژن) را منتقل می‌کنند به جز سرخرگ‌های ششی که خون تیره (خون حاوی کربن دی اکسید) را منتقل می‌کنند.

شاخه های شریان رادیال

شریان رادیال از دوشاخه شدن شریان براکیال در حفره کوبیتال سرچشمه می‌گیرد. سپس تا ناحیه دیستال بخش پیشین یا قدامی ساعد ادامه می‌یابد و در آنجا به‌عنوان نقطه‌عطفی برای تقسیم بین کمپارتمان‌های پیشین(قدامی) و پسین(خلفی) در ساعد عمل می‌کند. پس از عبور از ناحیه انفیه آناتومیک و پس‌از قوس کف دست به شاخه عمیق شریان اولنار می پیوندد. درتمام مسیر سیاهرگی با همین نام یعنی ورید رادیال آن‌را همراهی می‌کند.

سیاهرگ یا ورید

سیاهرگ یا ورید (به عربی: الورید) در دستگاه گردش خون بدن، رگی است که خون را از اندام‌ها به قلب بازمی‌گرداند. دیواره سیاهرگ نازک‌تر از سرخرگ است اما قطر بیشتری داشته و خاصیت ارتجاعی کمتری دارد. در سیاهرگ‌ها دریچه‌هایی به نام لانه کبوتری وجود دارد که این دریچه‌ها کمک می‌کنند تا خون از اندام پایینی مانند دست‌ها و پاها بهتر به سمت قلب حرکت کنند. به‌طور کلی خون تمامی قسمت‌های بدن توسط دو ورید به نام‌های اجوف فوقانی و تحتانی به دهلیز راست قلب برمی‌گردد. ایستادن زیاد، کم‌تحرکی و نارسایی‌های قلبی می‌توانند باعث تخریب این دریچه‌ها شده و در نتیجه خون در سیاهرگ‌ها تجمع می‌کند و شخص به بیماری واریس مبتلا می‌شود. همه سیاهرگ‌ها خون تیره (خون حاوی کربن دی اکسید) را منتقل می‌کنند به غیر از سیاهرگ‌های ششی که خون روشن ( خون حاوی اکسیژن ) را منتقل می‌کنند.

درک میزان خون رادیال

آزمون آلن در پزشکی به روشی سریع برای درک میزان خون رادیال در بیمار گفته شده و بهترین تست پیش از انجام نمونه‌گیری در سنجش گاز خونی است. برای انجام این آزمون در حالی که دست بیمار به طرف بالا قرار گرفته از وی می‌خواهیم چند بار دست خود را باز و بسته و سپس بصورت مشت شده نگه دارد. در حالی‌که با دو انگشت روی مسیر شریان رادیال و اولنار بیمار را فشار می‌دهیم از بیمار می‌خواهیم که مشت خود را باز کند و بلافاصله انگشت خود را از روی شریان اولنار بر می داریم، در صورتی که کف دست در عرض ۱۵ ثانیه یا کمتر پر خون و از حالت رنگ پریدگی خارج شود تست آلن را مثبت تلقی نموده و از شریان رادیال نمونه‌گیری گازومتری انجام می دهیم و مثبت بودن تست را در پرونده بیمار ثبت می کنیم. انجام این تست برای یکبار کافیست و در طول بستری نیازی به تکرار ندارد

انواع مویرگ‌ ها

انواع مویرگ‌ها بر اساس پیوستگی غلاف اندوتلیال و غشاء پایه: ۱-پیوسته (Continuous) یا سوماتیک: فقدان منفذ در دیواره- موجود در تمام انوع بافت‌های عضلانی، همبند، غدد برون ریز و دستگاه عصبی یافت می‌شود. ۲-منفذدار (Fenestrated) یا احشایی: با حضور روزنه‌های خلال سلولی حلقوی متعدد در غشاء اندوتلیوم که توسط غشاء سلول محدود می‌شود. لایه قاعده‌ای پیوسته است. در گلومرول کلیه دیده می‌شود. ۳- جیب‌مانند (Sinusoidal) یا ناپیوسته: مویرگهایی بسیار وسیع (تا ۴۰ میکرومتر) و دارای شکل نامنظم می‌باشند که سلول‌های آندوتلیال پوشاننده آن‌ها دارای منافذ بدون دیافراگم و تیغه پایه آن‌ها غیر ممتد است. علاوه بر این، وجود فضاهای بزرگ بین سلول‌های آندوتلیال باعث می‌شود که نه تنها پلاسما بلکه سلول‌های خونی نیز از آن فضاها به بیرون راه یابند که این فضاها گاهی بوسیله ماکروفاژها اشغال می‌شوند، سینوزوئیدها در کبد، مغز استخوان و طحال دیده می‌شوند. این مویرگ‌ها مسیر پر پیچ و خم زیادی دارند که باعث کندی جریان خون می‌شود. سلول‌های اندوتلیال لایه‌ای ناپیوسته می‌سازد که با فضاهای عریضی از هم جدا شده‌اند. دیافراگم ندارند. لایه قاعده‌ای ناپیوسته دارند. در کبد و اعضاء خونساز مثل مغز استخوان و طحال وجود دارد.

سرخرگ کاروتید درونی

سرخرگ کاروتید درونی (به انگلیسی: Internal carotid artery) از مهمترین سرخرگ‌های سر و گردن است که از سرخرگ کاروتید مشترک منشعب می‌گردد. به سرخرگ کاروتید درونی، خواب‌رگ درونی و شریان سبات داخلی هم گفته‌اند. دو سرخرگ کاروتید درونی وجود دارد که از سرخرگ کاروتید (سبات) مشترک همان طرف جدا می‌گردند. شاخه‌های سرخرگ کاروتید درونی در خونرسانی به نواحی پیشین مغز نقش دارند. تغذیه خونی بخش پشتی (خلفی) مغز از طریق سرخرگ مهره‌ای (ورتبرال) و سرخرگ قاعده‌ای (بازیلار) صورت می‌گیرد. دو شاخه انتهایی سرخرگ کاروتید درونی، سرخرگ مغزی میانی و سرخرگ مغزی پیشین نامیده می‌شوند. سرخرگ‌های کاروتید درونی و مغزی پیشین در حلقه ویلیس شرکت می‌کنند.

تبادل مواد بین مویرگ و مایع میان سلولی

به‌ طور کلی در هنگام تبادل مواد بین مویرگ و مایع میان سلولی، با ۴ فشار مواجه خواهیم بود: ۱) فشار اسمزی خون: تمایل مویرگ به جذب پلاسما از مایع میان سلولی ۲) فشار اسمزی مایع میان سلولی: تمایل مایع میان سلولی به جذب پلاسما از خون داخل مویرگ ۳) فشار تراوشی خون: تمایل خون برای عبور از جداره مویرگها به سمت مایع میان سلولی ۴) فشار تراوشی مایع میان سلولی: تمایل مایع میان سلولی برای ورود به خون فشار تراوشی خون + فشار اسمزی مایع میان سلولی: عامل ورود پلاسما از خون به مایع میان سلولی فشار اسمزی خون + فشار تراوشی مایع میان سلولی: عامل ورود پلاسما از مایع میان سلولی به خون

سرخرگ‌های کرونری

سُرخرگ‌های تاجی یا شَرایین اِکلیلی ، سرخرگ‌هایی هستند که خون را به ماهیچه قلب می‌رسانند. سرخرگ‌های تاجی از آئورت بیرون می‌آیند. آئورت، شریان یا سرخرگ اصلی بدن می‌باشد که از بطن چپ، خون را خارج می‌سازد. شریان‌های کرونری از ابتدای آئورت منشأ می‌گیرند؛ بنابراین اولین شریان‌هایی هستند که خون حاوی اکسیژن زیاد را دریافت می‌کنند. دو شریان کرونری (چپ وراست) نسبتاً کوچک‌ اند و هرکدام فقط ۳ یا ۴ میلی‌متر قطر دارند.

جریان خون درون مویرگی

جریان خون درون مویرگی در بسیاری از بافت‌ها مداوم نیست بلکه هر چند ثانیه روشن و خاموش می‌شود. علت این متناوب بودن جریان خون مویرگی، انقباض متاآرتریول‌ها و اسفنگترهای پیش مویرگی است که آن هم به‌طور عمده ناشی از کمبود اکسیژن و فراورده‌های زائد متابولیسمی می‌باشند. هنگامی که غلظت اکسیژن بافت کاهش یابد (به علت افزایش مصرف اکسیژن)، دوره و مدت جریان خون بیشتر می‌شود.

آناتومی سرخرگ‌های کرونری

این سرخرگ‌های تاجی از روی سطح قلب عبور می‌کنند و در پشت قلب به یکدیگر متصل می‌شوند و تقریباً یک مسیر دایره‌ای را ایجاد می‌کنند. وقتی پزشکان قدیم چنین الگویی از رگ‌های خونی قلب دیدند، آن را به تاج تشبیه کردند، به همین دلیل به این شریان‌ها، کرونری (Coronary یعنی تاجی) گفتند که امروزه نیز از این کلمه استفاده می‌شود. از آنجایی‌که شریان‌های کرونری قلب دارای اهمیت زیادی هستند، پزشکان، تمام شاخه‌ها و تغییراتی را که ممکن است در افراد مختلف وجود داشته‌ باشد، شناسایی کرده‌اند. شریان‌های کرونری چپ دارای دو شاخه اصلی می‌باشد که به آن‌ها نزولی قدامی و شریان سیرکومفلکس یا چرخشی می‌گویند و خود این شریان‌ها نیز به شاخه‌های دیگری تقسیم می‌شوند.

شبکه مویرگی

اصولاً شبکه مویرگی حاصل از انشعابات آرتریول‌های انتهایی به وریدچه منتهی می‌شوند. باوجود این در اعضا معینی مانند کبد، هیپوفیز و کلیه، وریدچه دریافت‌کننده شبکه مویرگی مجدداً منشعب شده و دومین شبکه مویرگی را بوجود می‌آورند. در این سیستم‌ها، وجود دو شبکه مویرگی متوالی، شرایط را فراهم می‌کند که مواد برداشت شده در شبکه اول به سادگی در شبکه دوم بین خون و مایعات بافتی مبادله می‌گردد. با توجه به شباهت این امر به تخلیه و بارگیری کالاها در بندر، این سیستم را سیستم پورت یا سیستم باب گویند.

کارکرد سرخرگ‌های کرونری

این سرخرگ‌ها، قسمت بیشتر عضله بطن چپ را خون‌رسانی می‌کنند. بطن چپ موظف است خون را به تمام قسمت‌های مختلف بدن پمپ کند بنابراین نسبت به بطن راست دارای عضلات بیشتری است. شریان‌های کرونری راست، معمولاً کوچک‌تر اند و قسمت زیرین قلب و بطن راست را خون‌رسانی می‌کند. بطن راست خون را به ریه‌ها پمپ می‌کند. شریان‌های کرونری دارای ساختمانی مشابه تمام شریان‌های بدن هستند با این تفاوت که فقط در زمان بین ضربان‌های قلب (حالت استراحت قلب)، خون دراین شریان‌ها جریان می‌یابد.

آترواسکلروز سرخرگ کاروتید درونی

آترواسکلروز در ۲ سانتی‌متر اول سرخرگ کاروتید درونی معمولاً شدید بوده و در غالب موارد به طرف پایین یعنی شریان کاروتید مشترک کشیده می‌شود.  اگر جریان خون به واسطه حلقه ویلیس کافی باشد، انسداد شریان کاروتید داخلی در ابتدای سرخرگ بدون علامت است. شدت سکته‌های این شریان به واسطه گردش خون جانبی که به منظور جبران انسداد به صورت تدریجی و به‌طور پیشرونده ایجاد می‌شود، به میزان زیادی متغیر است.  با توجه به اینکه شریان کاروتید داخلی علاوه بر تغذیه مغز در همان سمت، عصب بینایی و شبکیه را از طریق سرخرگ چشمی (افتالمیک) خونرسانی می‌کند، در موارد انسداد سمپتوماتیک کاروتید درونی، کوری گذرای یک چشم در ۲۵ درصد موارد ایجاد می‌گردد که شروع انسداد را هشدار می‌دهد که در توصیف آن ممکن است بیمار از وجود سایه، یا عدم دید در قسمت بالا یا پایین یا تاری دیدش را در یک چشم گزارش کند. انسداد سمپتوماتیک سرخرگ کاروتید درونی منجر به سندرمی مشابه سکته سرخرگ مغزی میانی می‌گردد که علایم آن عبارتند از: فلج نیمه بدن (همی‌پلژی) در سمت مقابل اختلال یا نقص حسی نیمه بدن (همی‌سنسوری) در طرف مقابل نیمه‌نبینی همنام (همی آنوپی همونیموس) سمت مقابل اختلال تکلم (آفازی) در صورت درگیر شدن نیمکره غالب

شریان سابکلاوین

سرخرگ زیرترقوه ای (زیرچنبری) یا شریان سابکلاوین (به انگلیسی: Subclavian artery) یکی از سرخرگ‌های جدار قفسه سینه است که در تغذیه اندام فوقانی نقش دارد. همچنین شاخه‌هایی از این سرخرگ به گردن و مغز می‌روند. سرخرگ زیربغلی (آگزیلاری) که سرخرگ بازویی (براکیال) را ایجاد می‌کند، ادامه سرخرگ زیرترقوه‌ای است. یکی از شاخه‌های مهم سرخرگ زیرترقوه‌ای، سرخرگ مهره‌ای است. دو سرخرگ مهره‌ای در کنار پل مغزی، سرخرگ قاعده‌ای را تشکیل می‌دهند. سرخرگ‌های مهره‌ای و قاعده‌ای، دستگاه مهره‌ای قاعده‌ای  را می‌سازند. این دستگاه وظیفه خونرسانی به قسمت پشتی مغز را برعهده دارد. سرخرگ زیرترقوه‌ای چپ مستقیماً از قوس آئورت جدا می‌گردد. سرخرگ زیرترقوه‌ای راست از سرخرگ بازویی-سری (Brachiocephalic artery) یا تنه براکیوسفالیک که سرخرگ بی نام نیز خوانده می‌شود، منشعب می‌گردد. 

شریان رادیال

مطالب مرتبط :

شاخه های شریان افتالمیک یا سرخرگ کاروتید درونی چیست

آناتومی و شاخه های شریان فمورال مشترک و سطحی

همه چیز درباره آشنایی با تنگی و فشار شریان ریوی نرمال

تفاوت شریان و ورید چیست و انواع رگهای قلبی

آناتومی و شاخه های شریان کاروتید داخلی و خارجی چیست

آناتومی و انسداد و شاخه های شریان ساب کلاوین چپ

آناتومی و انسداد و شاخه های شریان ساب کلاوین چپ و راست کجاست

آناتومی و انسداد و شاخه های شریان ساب کلاوین چپ و راست کجاست در سایت جسارت

شریان ساب کلاوین ,شریان ساب کلاوین چپ,آناتومی شریان ساب کلاوین,شاخه های شریان ساب کلاوین,تنگی شریان ساب کلاوین,انسداد شریان ساب کلاوین,محل شریان ساب کلاوین

توضیحاتی در مورد شریان ساب کلاوین

شریان ساب کلاوین یکی از شاخه های اصلی شریان آئورت است که در سمت چپ مستقیماً از آئورت منشا گرفته و در سمت راست از تنه شریانی براکیوسفالیک جدا می شود. این شریان در شیار همنام خود از روی دنده اول گذشته و سپس تبدیل به شریان آگزیلاری می شود. شاخه های متعددی از شریان ساب کلاوین منشا می گیرند که به قفسه سینه، غده تیروئید و عضلات و احشا گردن خون رسانی می کنند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد آناتومی و انسداد و شاخه های شریان ساب کلاوین چپ و راست کجاست صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

شریان ساب کلاوین یا زیرترقوه ای

سرخرگ زیرترقوه ای (زیرچنبری) یا شریان سابکلاوین (به انگلیسی: Subclavian artery) یکی از سرخرگ‌های جدار قفسه سینه است که در تغذیه اندام فوقانی نقش دارد. همچنین شاخه‌هایی از این سرخرگ به گردن و مغز می‌روند. سرخرگ زیربغلی (آگزیلاری) که سرخرگ بازویی (براکیال) را ایجاد می‌کند، ادامه سرخرگ زیرترقوه‌ای است. یکی از شاخه‌های مهم سرخرگ زیرترقوه‌ای، سرخرگ مهره‌ای است. دو سرخرگ مهره‌ای در کنار پل مغزی، سرخرگ قاعده‌ای را تشکیل می‌دهند. سرخرگ‌های مهره‌ای و قاعده‌ای، دستگاه مهره‌ای قاعده‌ای را می‌سازند. این دستگاه وظیفه خونرسانی به قسمت پشتی مغز را برعهده دارد.

شریان آگزیلار

سرخرگ زیربغل یا شریان آگزیلار (انگلیسی:Axillary artery)٬ در کالبدشناسی انسان یک رگ خونی بزرگ است که انتقال خون اکسیژن‌دار را به ناحیه جانبی قفسهٔ سینه یا سینه‌گاه، زیر بغل و اندام فوقانی به عهده دارد. این شریان ادامه سرخرگ ساب کلاوین است که شروع آن حاشیه جانبی دنده اول، می‌باشد. پس از عبور از حاشیه پایین ماهیچهٔ تِرِس بزرگ٬ به شریان بازویی تبدیل می‌شود.

مبدا شریان ساب کلاوین

سرخرگ زیر ترقوه‌ای چپ مستقیماً از قوس آئورت جدا می‌شود. سرخرگ زیرترقوه‌ای راست از سرخرگ بازویی-سری (Brachiocephalic artery) یا تنه براکیوسفالیک که سرخرگ بی نام نیز خوانده می‌شود، منشعب می‌گردد.

شریان ورتبرال

سرخرگ مهره‌ای یا شریان ورتبرال (به انگلیسی: Vertebral artery) از شریان‌های سر و گردن است که از سرخرگ زیرترقوه‌ای همان طرف منشعب می‌گردد. شریان زیرترقوه‌ای (سابکلاوین) چپ به‌طور مستقیم از قوس آئورت جدا می‌شود، ولی شریان زیرترقوه‌ای راست از سرخرگ بازویی سری (براکیوسفالیک)منشعب می‌گردد . شریان مهره‌ای از محل انشعاب خود به طرف بالا رفته، از طریق سوراخ پس سری بزرگ (فورامن ماگنوم) وارد حفره جمجمه می‌گردد. دو شریان مهره‌ای در کنار تحتانی پل مغزی به یکدیگر می‌پیوندند و سرخرگ قاعده‌ای را به وجود می‌آورند . دو سرخرگ مغزی پشتی که از شریان قاعده‌ای منشعب می‌گردند، در حلقه ویلیس شرکت می‌کنند. به دو سرخرگ مهره‌ای و قاعده‌ای (بازیلر)، دستگاه مهره‌ای قاعده‌ای  گفته می‌شود که در خونرسانی به قسمت پشتی (خلفی) مغز نقش دارند (به ویژه مخچه، ساقه مغز و تالاموس). دستگاه سباتی  وظیفه خونرسانی به نواحی پیشین مغر را برعهده دارد (به خصوص عقده‌های قاعده‌ای، کپسول داخلی و قسمت اعظم قشر مغز).

شاخه های شریان ساب کلاوین

سرخرگ‌هایی که از سرخرگ زیرترقوه‌ای (زیرچنبری) جدا می‌گردند عبارتنداز : سرخرگ مهره‌ای سرخرگ سینه‌ای داخلی تنه تیروئیدی-گردنی تنه دنده‌ای-گردنی سرخرگ کتفی-پشتی

شاخه‌ های شریان مهره‌ای

شاخه‌های شریان مهره‌ای به دو گروه تقسیم می‌گردند : شاخه‌های گردنی که عبارتنداز: شاخه‌های نخاعی شاخه‌های ماهیچه‌ای شاخه‌های جمجمه‌ای که عبارتنداز: شاخه‌های مننژی سرخرگ نخاعی پشتی جهت تغذیه عروقی ریشه‌های پشتی اعصاب نخاعی سرخرگ نخاعی پیشین جهت خونرسانی به بصل النخاع و طناب نخاعی سرخرگ مخچه‌ای تحتانی پشتی سرخرگ‌های بصل النخاعی

نشانگان خون‌ دزدی زیرترقوه‌ای

نشانگان خون‌دزدی زیرترقوه‌ای (انگلیسی: Subclavian steal syndrome) نقص جریان خون مغز است در نتیجه مکیده شدن خون مغز به اندام بالایی هنگامی‌که سرخرگ زیرترقوه‌ای طرف ضایعه دیده قبل از انشعاب سرخرگ مهره‌ای مسدود شود. به این بیماری «سندرم خون‌دزدی شریان تحت ترقوه‌ای» و «سندرم سرقت ساب‌کلاوین» هم گفته‌اند. شایعترین محل آن ابتدای زیرترقوه‌ای (زیرچنبری) چپ است. معمولاً هیچگاه به گانگرن نمی‌رسد چون کلترال زیاد دارد. وقتی از دست زیاد کار بکشیم، تقاضا زیاد شده و از مهره‌ها خون می‌گیرد (از مغز) و در صورت تنگی کاروتید علائم دوبینی، سرگیجه و اختلال تعادل ایجاد می‌شوند. تشخیص با داپلر کاروتید است. داپلر تنگی ساب کلاوین را تشخیص نمی‌دهد اما دیدن حرکت معکوس خون در شریان مهرهای دلالت بر این سندرم است. گاه ساب کلاوین از قلب دزدی می‌کند. در هر صورت تنگی کاروتید را عمل می‌کنیم.

سرخرگ کاروتید درونی

سرخرگ کاروتید درونی (به انگلیسی: Internal carotid artery) از مهمترین سرخرگ‌های سر و گردن است که از سرخرگ کاروتید مشترک منشعب می‌گردد. به سرخرگ کاروتید درونی، خواب‌رگ درونی و شریان سبات داخلی هم گفته‌اند. دو سرخرگ کاروتید درونی وجود دارد که از سرخرگ کاروتید (سبات) مشترک همان طرف جدا می‌گردند. شاخه‌های سرخرگ کاروتید درونی در خونرسانی به نواحی پیشین مغز نقش دارند. تغذیه خونی بخش پشتی (خلفی) مغز از طریق سرخرگ مهره‌ای (ورتبرال) و سرخرگ قاعده‌ای (بازیلار) صورت می‌گیرد. دو شاخه انتهایی سرخرگ کاروتید درونی، سرخرگ مغزی میانی و سرخرگ مغزی پیشین نامیده می‌شوند. سرخرگ‌های کاروتید درونی و مغزی پیشین در حلقه ویلیس شرکت می‌کنند.

شریان فمورال چیست

سرخرگ رانی یا شریان فمورال (Femoral artery) شریان بزرگی است که در هر طرف از ادامه شریان ایلیاک خارجی تشکیل میشود. سرخرگ رانی خون پا را تامین میکند. نبض شریانی در ناحیه فمورال اغلب قابل لمس است. این شریان در بالای ران به دو بخش تقسیم میشود : شریان رانی عمقی (Deep femoral artery) که به عمق ران رفته و تغذیه عضلات و استخوان ران را به عهده دارد. شریان رانی سطحی (Superficial femoral artery) که در قسمت سطحی ران به سمت پایین تا پشت زانو آمده و در آنجا شریان پوپلیته را تشکیل میدهد. وظیفه اصلی این شریان خونرسانی به زانو و پایینتر از آن است. هر بخش خود به شاخه های متعددی تقسیم میشود مثلاً شاخه های شریان فمورال سیرکومفلکس خارجی از شریان رانی عمقی هستند و شاخه های ژنیکولر و سورال از شریان رانی سطحی. 

انسداد سرخرگ کاروتید درونی

آترواسکلروز در ۲ سانتی‌متر اول سرخرگ کاروتید درونی معمولاً شدید بوده و در غالب موارد به طرف پایین یعنی شریان کاروتید مشترک کشیده می‌شود. اگر جریان خون به واسطه حلقه ویلیس کافی باشد، انسداد شریان کاروتید داخلی در ابتدای سرخرگ بدون علامت است. شدت سکته‌های این شریان به واسطه گردش خون جانبی که به منظور جبران انسداد به صورت تدریجی و به‌طور پیشرونده ایجاد می‌شود، به میزان زیادی متغیر است. با توجه به اینکه شریان کاروتید داخلی علاوه بر تغذیه مغز در همان سمت، عصب بینایی و شبکیه را از طریق سرخرگ چشمی (افتالمیک) خونرسانی می‌کند، در موارد انسداد سمپتوماتیک کاروتید درونی، کوری گذرای یک چشم در ۲۵ درصد موارد ایجاد می‌گردد که شروع انسداد را هشدار می‌دهد که در توصیف آن ممکن است بیمار از وجود سایه، یا عدم دید در قسمت بالا یا پایین یا تاری دیدش را در یک چشم گزارش کند. انسداد سمپتوماتیک سرخرگ کاروتید درونی منجر به سندرمی مشابه سکته سرخرگ مغزی میانی می‌گردد که علایم آن عبارتند از: فلج نیمه بدن (همی‌پلژی) در سمت مقابل اختلال یا نقص حسی نیمه بدن (همی‌سنسوری) در طرف مقابل نیمه‌نبینی همنام (همی آنوپی همونیموس) سمت مقابل اختلال تکلم (آفازی) در صورت درگیر شدن نیمکره غالب

سرخرگ‌ های تاجی

سُرخرگ‌های تاجی یا شَرایین اِکلیلی ، سرخرگ‌هایی هستند که خون را به ماهیچه قلب می‌رسانند. سرخرگ‌های تاجی از آئورت بیرون می‌آیند. آئورت، شریان یا سرخرگ اصلی بدن می‌باشد که از بطن چپ، خون را خارج می‌سازد. شریان‌های کرونری از ابتدای آئورت منشأ می‌گیرند؛ بنابراین اولین شریان‌هایی هستند که خون حاوی اکسیژن زیاد را دریافت می‌کنند. دو شریان کرونری (چپ وراست) نسبتاً کوچک‌ اند و هرکدام فقط ۳ یا ۴ میلی‌متر قطر دارند. این سرخرگ‌های تاجی از روی سطح قلب عبور می‌کنند و در پشت قلب به یکدیگر متصل می‌شوند و تقریباً یک مسیر دایره‌ای را ایجاد می‌کنند. وقتی پزشکان قدیم چنین الگویی از رگ‌های خونی قلب دیدند، آن را به تاج تشبیه کردند، به همین دلیل به این شریان‌ها، کرونری (Coronary یعنی تاجی) گفتند که امروزه نیز از این کلمه استفاده می‌شود. از آنجایی‌که شریان‌های کرونری قلب دارای اهمیت زیادی هستند، پزشکان، تمام شاخه‌ها و تغییراتی را که ممکن است در افراد مختلف وجود داشته‌ باشد، شناسایی کرده‌اند. شریان‌های کرونری چپ دارای دو شاخه اصلی می‌باشد که به آن‌ها نزولی قدامی و شریان سیرکومفلکس یا چرخشی می‌گویند و خود این شریان‌ها نیز به شاخه‌های دیگری تقسیم می‌شوند. این سرخرگ‌ها، قسمت بیشتر عضله بطن چپ را خون‌رسانی می‌کنند. بطن چپ موظف است خون را به تمام قسمت‌های مختلف بدن پمپ کند بنابراین نسبت به بطن راست دارای عضلات بیشتری است. شریان‌های کرونری راست، معمولاً کوچک‌تر اند و قسمت زیرین قلب و بطن راست را خون‌رسانی می‌کند. بطن راست خون را به ریه‌ها پمپ می‌کند. شریان‌های کرونری دارای ساختمانی مشابه تمام شریان‌های بدن هستند با این تفاوت که فقط در زمان بین ضربان‌های قلب (حالت استراحت قلب)، خون دراین شریان‌ها جریان می‌یابد. 

سرخرگ ها

سُرخرَگ یا شَریان به رگهایی که خون را از قلب به سایر اندام‌ها منتقل می‌کنند می‌گویند. سرخرگ ششی و سرخرگ آئورت دو سرخرگ اصلی متصل به قلب هستند. شریان از سه بخش اینتیما و مدیا و ادوانتیش تشکیل شده است. بخش اینتیما درونی‌ترین که از بافت سنگفرشی تک لایه است و زیر آن بافت همبند پشتیبان و تیغهٔ الاستیک آن را از مدیا جدا می‌کند. در مدیا عروق خونی و عضله صاف داریم. سرخرگ دیواره ضخیم‌تری نسبت به سیاهرگ دارد ولی قطرداخلی آن کمتر از سیاهرگ است. بافت سرخرگ شامل بافت‌های پوششی، ماهیچه‌ای و پیوندی است. همهٔ سرخرگ‌ها خون روشن (خون حاوی اکسیژن) را منتقل می‌کنند به جز سرخرگ‌های ششی که خون تیره (خون حاوی کربن دی اکسید) را منتقل می‌کنند.

مویرگ ها

مویرگها رابط بین سرخرگچه‌ها‌ و سیاهرگچه‌‌ها بوده و به علت گستردگی زیاد خود، داشتن دیواره نازک و کاهش سرعت جریان در آنها، مناسب‌ترین جای برای مبادله مواد غذایی، اکسیژن و دی‌اکسید کربن بین خون و مایعات بافتی می‌باشد. مبادله مواد از راه پراکندگی، گذر از منافذ دیواره مویرگ‌ها، گذر از پیوندهای بین سلولی و بدست وزیکول‌های پینوسیتوزی انجام می‌گیرد. تمامی مویرگ‌ها از فقط یک لایه بافت پوششی سنگ‌فرشی تک‌لایه ساخته شده‌اند. این بافت پوششی دارای منافذی است که از طریق آن‌ها مواد شامل گازهای تنفسی، آب، مواد غذایی ساده و مولکول‌ها می‌توانند بین خون و سلول‌ها مبادله شوند. به‌طوری‌که در هر سانتی‌متر مربع از سطح مویرگ، چندین میلیون درز یا سوراخ ریز وجود دارد. مویرگهای مغز تنها مویرگهایی هستند که هیچ منفذی در سطح خود ندارند؛ تا بدین ترتیب خیلی از موادی که در متابولیسم سلول‌های مغزی نقش ندارند و همچنین میکروبها نتوانند وارد مغز شوند. (ایجاد سد خونی – مغزی برای محافظت بیشتر از مغز) توجه کنید که گلوکز و اکسیژن به راحتی می‌توانند توسط پروتئین‌های ویژه از مویرگهای مغزی عبور کنند و به سلول‌های مغزی بروند. هر مویرگ از ابتدا توسط دریچه‌ای از جنس بافت ماهیچه‌ای صاف حلقوی به سرخرگ متصل است. این دریچه که تحت فرمان نخاع می‌باشد، دارای دو نقش می‌باشد: ۱) فشار زیاد سیستولی خونی که قرار است وارد مویرگها که دارای مقاومت بسیار کمی هستند را تا حد زیادی کاهش می‌دهد تا این فشار زیاد باعث پاره شدن دیواره مویرگها نشود. ۲) این دریچه خون را فقط در موقع لزوم (مواقعی که سلول‌های بدن نیاز به تبادل مواد با محیط دارند) وارد مویرگها می‌کند. هر مویرگ از انتها نیز توسط دریچه‌ای به سیاهرگ متصل و مربوط می‌شود. انواع مویرگ‌ها بر اساس پیوستگی غلاف اندوتلیال و غشاء پایه: ۱-پیوسته (Continuous) یا سوماتیک: فقدان منفذ در دیواره- موجود در تمام انوع بافت‌های عضلانی، همبند، غدد برون ریز و دستگاه عصبی یافت می‌شود. ۲-منفذدار (Fenestrated) یا احشایی: با حضور روزنه‌های خلال سلولی حلقوی متعدد در غشاء اندوتلیوم که توسط غشاء سلول محدود می‌شود. لایه قاعده‌ای پیوسته است. در گلومرول کلیه دیده می‌شود. ۳- جیب‌مانند (Sinusoidal) یا ناپیوسته: مویرگهایی بسیار وسیع (تا ۴۰ میکرومتر) و دارای شکل نامنظم می‌باشند که سلول‌های آندوتلیال پوشاننده آن‌ها دارای منافذ بدون دیافراگم و تیغه پایه آن‌ها غیر ممتد است. علاوه بر این، وجود فضاهای بزرگ بین سلول‌های آندوتلیال باعث می‌شود که نه تنها پلاسما بلکه سلول‌های خونی نیز از آن فضاها به بیرون راه یابند که این فضاها گاهی بوسیله ماکروفاژها اشغال می‌شوند، سینوزوئیدها در کبد، مغز استخوان و طحال دیده می‌شوند. این مویرگ‌ها مسیر پر پیچ و خم زیادی دارند که باعث کندی جریان خون می‌شود. سلول‌های اندوتلیال لایه‌ای ناپیوسته می‌سازد که با فضاهای عریضی از هم جدا شده‌اند. دیافراگم ندارند. لایه قاعده‌ای ناپیوسته دارند. در کبد و اعضاء خونساز مثل مغز استخوان و طحال وجود دارد.

شریان ساب کلاوین

مطالب مرتبط :

شاخه های شریان افتالمیک یا سرخرگ کاروتید درونی چیست

آناتومی و شاخه های شریان فمورال مشترک و سطحی

همه چیز درباره آشنایی با تنگی و فشار شریان ریوی نرمال

تفاوت شریان و ورید چیست و انواع رگهای قلبی

آناتومی و شاخه های شریان کاروتید داخلی و خارجی چیست

شاخه های شریان افتالمیک یا سرخرگ کاروتید درونی چیست

شاخه های شریان افتالمیک یا سرخرگ کاروتید درونی چیست در سایت جسارت

شریان افتالمیک ,سرخرگ کاروتید درونی,سرخرگ چشمی,سرخرگ سبات داخلی,سرخرگ مغزی میانی,سرخرگ مغزی پیشین,انسداد سرخرگ کاروتید درونی

توضیحاتی در مورد شریان افتالمیک

سرخرگ کاروتید درونی (به انگلیسی: Internal carotid artery) از مهمترین سرخرگ‌های سر و گردن است که از سرخرگ کاروتید مشترک منشعب می‌گردد. به سرخرگ کاروتید درونی، خواب‌رگ درونی و شریان سبات داخلی هم گفته‌اند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد شریان افتالمیک صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

شریان افتالمیک چشمی

سرخرگ چشمی (انگلیسی: Ophthalmic artery) شاخه‌ای از سرخرگ سبات داخلی است.

انواع سرخرگ کاروتید درونی

دو سرخرگ کاروتید درونی وجود دارد که از سرخرگ کاروتید (سبات) مشترک همان طرف جدا می‌گردند. شاخه‌های سرخرگ کاروتید درونی در خونرسانی به نواحی پیشین مغز نقش دارند. تغذیه خونی بخش پشتی (خلفی) مغز از طریق سرخرگ مهره‌ای (ورتبرال) و سرخرگ قاعده‌ای (بازیلار) صورت می‌گیرد. دو شاخه انتهایی سرخرگ کاروتید درونی، سرخرگ مغزی میانی و سرخرگ مغزی پیشین نامیده می‌شوند.سرخرگ‌های کاروتید درونی و مغزی پیشین در حلقه ویلیس شرکت می‌کنند.

شریان پلکی داخلی

شریان پلکی داخلی (به انگلیسی: Medial palpebral arteries) از سرخرگ‌های سر است و دو شاخهٔ زیرین و زبرین دارد. این سرخرگ از سرخرگ چشمی سرچشمه می‌گیرد. آن‌ها با احاطه بر کُرهٔ چشم، به سوی پلک‌ها می‌روند و در نزدیکی حاشیهٔ آزاد خود، تشکیل یک قوسِ زبرین و یک قوس زیرین را میانِ ماهیچه حلقوی چشم و تارسی می‌دهند. 

شاخه‌ های سرخرگ کاروتید درونی

شاخه‌های سرخرگ کاروتید درونی عبارتند از: سرخرگ کاروتید-صماخی سرخرگ بالی (پتریگوئید) شاخه‌های هیپوفیزی شاخه مننژی سرخرگ چشمی سرخرگ مغزی پیشین (Anterior cerebral artery) سرخرگ مغزی میانی (Middle cerebral artery) سرخرگ ارتباطی پشتی سرخرگ مشیمیه‌ای پیشین (شریان کوروئیدال قدامی)

انسداد شریان افتالمیک

بیماری که در این مقاله معرفی می‌شود خانم 78 ساله‌ای است که برای بی‌حسی عمل کاتاراکت به طور اشتباه مخلوطی از لیدوکایین و فرمالین در ناحیه رتروبولبار و پلک وی تزریق شده بود. به دنبال این تزریق، کنتراکچر پلک‌ها، کراتوپاتی ناشی از باز ماندن شکاف پلکی، انسداد شریان مرکزی و شریان افتالمیک و سندرم ایسکمی چشمی بروز کرد. پس از جست‌وجوهای انجام شده در تمام متون پزشکی مشخص شد که این مورد اولین گزارش از تزریق ناخواسته هم زمان فرمالین در ناحیه رتروبولبار و پلک‌ها می‌باشد. در این گزارش سمیت فرمالین به طور مشخص مرور شده و اثرات بالینی آن در این 2 ناحیه خاص بررسی شده است. هدف از این گزارش هشداری به تمام هم‌کاران در جهت دقت بیش‌تر برای جلوگیری از بروز عوارض بوده است.

انسداد سرخرگ کاروتید درونی

آترواسکلروز در ۲ سانتی‌متر اول سرخرگ کاروتید درونی معمولاً شدید بوده و در غالب موارد به طرف پایین یعنی شریان کاروتید مشترک کشیده می‌شود. اگر جریان خون به واسطه حلقه ویلیس کافی باشد، انسداد شریان کاروتید داخلی در ابتدای سرخرگ بدون علامت است. شدت سکته‌های این شریان به واسطه گردش خون جانبی که به منظور جبران انسداد به صورت تدریجی و به‌طور پیشرونده ایجاد می‌شود، به میزان زیادی متغیر است. با توجه به اینکه شریان کاروتید داخلی علاوه بر تغذیه مغز در همان سمت، عصب بینایی و شبکیه را از طریق سرخرگ چشمی (افتالمیک) خونرسانی می‌کند، در موارد انسداد سمپتوماتیک کاروتید درونی، کوری گذرای یک چشم در ۲۵ درصد موارد ایجاد می‌گردد که شروع انسداد را هشدار می‌دهد که در توصیف آن ممکن است بیمار از وجود سایه، یا عدم دید در قسمت بالا یا پایین یا تاری دیدش را در یک چشم گزارش کند. انسداد سمپتوماتیک سرخرگ کاروتید درونی منجر به سندرمی مشابه سکته سرخرگ مغزی میانی می‌گردد که علایم آن عبارتند از: فلج نیمه بدن (همی‌پلژی) در سمت مقابل اختلال یا نقص حسی نیمه بدن (همی‌سنسوری) در طرف مقابل نیمه‌نبینی همنام (همی آنوپی همونیموس) سمت مقابل اختلال تکلم (آفازی) در صورت درگیر شدن نیمکره غالب

شریان فمورال

سرخرگ رانی یا شریان فمورال (Femoral artery) شریان بزرگی است که در هر طرف از ادامه شریان ایلیاک خارجی تشکیل میشود. سرخرگ رانی خون پا را تامین میکند. نبض شریانی در ناحیه فمورال اغلب قابل لمس است. این شریان در بالای ران به دو بخش تقسیم میشود : شریان رانی عمقی (Deep femoral artery) که به عمق ران رفته و تغذیه عضلات و استخوان ران را به عهده دارد. شریان رانی سطحی (Superficial femoral artery) که در قسمت سطحی ران به سمت پایین تا پشت زانو آمده و در آنجا شریان پوپلیته را تشکیل میدهد. وظیفه اصلی این شریان خونرسانی به زانو و پایینتر از آن است. هر بخش خود به شاخه های متعددی تقسیم میشود مثلاً شاخه های شریان فمورال سیرکومفلکس خارجی از شریان رانی عمقی هستند و شاخه های ژنیکولر و سورال از شریان رانی سطحی. 

شریان یا سرخرگ

سُرخرَگ یا شَریان به رگهایی که خون را از قلب به سایر اندام‌ها منتقل می‌کنند می‌گویند. سرخرگ ششی و سرخرگ آئورت دو سرخرگ اصلی متصل به قلب هستند. شریان از سه بخش اینتیما و مدیا و ادوانتیش تشکیل شده است. بخش اینتیما درونی‌ترین که از بافت سنگفرشی تک لایه است و زیر آن بافت همبند پشتیبان و تیغهٔ الاستیک آن را از مدیا جدا می‌کند. در مدیا عروق خونی و عضله صاف داریم. سرخرگ دیواره ضخیم‌تری نسبت به سیاهرگ دارد ولی قطرداخلی آن کمتر از سیاهرگ است. بافت سرخرگ شامل بافت‌های پوششی، ماهیچه‌ای و پیوندی است. همهٔ سرخرگ‌ها خون روشن (خون حاوی اکسیژن) را منتقل می‌کنند به جز سرخرگ‌های ششی که خون تیره (خون حاوی کربن دی اکسید) را منتقل می‌کنند.

شریان‌ های کرونری

سُرخرگ‌های تاجی یا شَرایین اِکلیلی[به گفتهٔ چه‌کسی؟]، سرخرگ‌هایی هستند که خون را به ماهیچه قلب می‌رسانند. سرخرگ‌های تاجی از آئورت بیرون می‌آیند. آئورت، شریان یا سرخرگ اصلی بدن می‌باشد که از بطن چپ، خون را خارج می‌سازد. شریان‌های کرونری از ابتدای آئورت منشأ می‌گیرند؛ بنابراین اولین شریان‌هایی هستند که خون حاوی اکسیژن زیاد را دریافت می‌کنند. دو شریان کرونری (چپ وراست) نسبتاً کوچک‌ اند و هرکدام فقط ۳ یا ۴ میلی‌متر قطر دارند. این سرخرگ‌های تاجی از روی سطح قلب عبور می‌کنند و در پشت قلب به یکدیگر متصل می‌شوند و تقریباً یک مسیر دایره‌ای را ایجاد می‌کنند. وقتی پزشکان قدیم چنین الگویی از رگ‌های خونی قلب دیدند، آن را به تاج تشبیه کردند، به همین دلیل به این شریان‌ها، کرونری (Coronary یعنی تاجی) گفتند که امروزه نیز از این کلمه استفاده می‌شود. از آنجایی‌که شریان‌های کرونری قلب دارای اهمیت زیادی هستند، پزشکان، تمام شاخه‌ها و تغییراتی را که ممکن است در افراد مختلف وجود داشته‌ باشد، شناسایی کرده‌اند. شریان‌های کرونری چپ دارای دو شاخه اصلی می‌باشد که به آن‌ها نزولی قدامی و شریان سیرکومفلکس یا چرخشی می‌گویند و خود این شریان‌ها نیز به شاخه‌های دیگری تقسیم می‌شوند. این سرخرگ‌ها، قسمت بیشتر عضله بطن چپ را خون‌رسانی می‌کنند. بطن چپ موظف است خون را به تمام قسمت‌های مختلف بدن پمپ کند بنابراین نسبت به بطن راست دارای عضلات بیشتری است. شریان‌های کرونری راست، معمولاً کوچک‌تر اند و قسمت زیرین قلب و بطن راست را خون‌رسانی می‌کند. بطن راست خون را به ریه‌ها پمپ می‌کند. شریان‌های کرونری دارای ساختمانی مشابه تمام شریان‌های بدن هستند با این تفاوت که فقط در زمان بین ضربان‌های قلب (حالت استراحت قلب)، خون دراین شریان‌ها جریان می‌یابد. 

سیاهرگ یا ورید

سیاهرگ یا ورید (به عربی: الورید) در دستگاه گردش خون بدن، رگی است که خون را از اندام‌ها به قلب بازمی‌گرداند. دیواره سیاهرگ نازک‌تر از سرخرگ است اما قطر بیشتری داشته و خاصیت ارتجاعی کمتری دارد. در سیاهرگ‌ها دریچه‌هایی به نام لانه کبوتری وجود دارد که این دریچه‌ها کمک می‌کنند تا خون از اندام پایینی مانند دست‌ها و پاها بهتر به سمت قلب حرکت کنند. به‌طور کلی خون تمامی قسمت‌های بدن توسط دو ورید به نام‌های اجوف فوقانی و تحتانی به دهلیز راست قلب برمی‌گردد. ایستادن زیاد، کم‌تحرکی و نارسایی‌های قلبی می‌توانند باعث تخریب این دریچه‌ها شده و در نتیجه خون در سیاهرگ‌ها تجمع می‌کند و شخص به بیماری واریس مبتلا می‌شود. همه سیاهرگ‌ها خون تیره (خون حاوی کربن دی اکسید) را منتقل می‌کنند به غیر از سیاهرگ‌های ششی که خون روشن ( خون حاوی اکسیژن ) را منتقل می‌کنند.

سرخرگ رادیال

در آناتومی بدن، سرخرگ رادیال٬ شریان اصلی از وجه کناری در ساعد است. شریان رادیال از دوشاخه شدن شریان براکیال در حفره کوبیتال سرچشمه می‌گیرد. سپس تا ناحیه دیستال بخش پیشین یا قدامی ساعد ادامه می‌یابد و در آنجا به‌عنوان نقطه‌عطفی برای تقسیم بین کمپارتمان‌های پیشین(قدامی) و پسین(خلفی) در ساعد عمل می‌کند. پس از عبور از ناحیه انفیه آناتومیک و پس‌از قوس کف دست به شاخه عمیق شریان اولنار می پیوندد. درتمام مسیر سیاهرگی با همین نام یعنی ورید رادیال آن‌را همراهی می‌کند. 

همه چیز درباره مویرگ‌ ها

مویرَگ‌ها رگ‌های خونی بسیار ظریفی هستند که شریانچه‌ها به آن‌ها می‌رسند. مویرگ‌ها در حدود ۱۰–۵ میکرومتر قطر دارند و فضای درونی آن‌ها برای جاگیری یک گویچه قرمز کفایت می‌کند. دیواره مویرگ متشکل از یک ردیف سلول پهن و نازک به نام آندوتلیوم، تیغه پایه و شبکه ظریفی از الیاف رتیکولر می‌باشد. مویرگها رابط بین سرخرگچه‌ها‌ و سیاهرگچه‌‌ها بوده و به علت گستردگی زیاد خود، داشتن دیواره نازک و کاهش سرعت جریان در آنها، مناسب‌ترین جای برای مبادله مواد غذایی، اکسیژن و دی‌اکسید کربن بین خون و مایعات بافتی می‌باشد. مبادله مواد از راه پراکندگی، گذر از منافذ دیواره مویرگ‌ها، گذر از پیوندهای بین سلولی و بدست وزیکول‌های پینوسیتوزی انجام می‌گیرد. توضیحاتی مختصر در زمینه ساختار مویرگ‌ها: ساختار تمامی مویرگ‌ها از فقط یک لایه بافت پوششی سنگ‌فرشی تک‌لایه ساخته شده‌اند. این بافت پوششی دارای منافذی است که از طریق آن‌ها مواد شامل گازهای تنفسی، آب، مواد غذایی ساده و مولکول‌ها می‌توانند بین خون و سلول‌ها مبادله شوند. به‌طوری‌که در هر سانتی‌متر مربع از سطح مویرگ، چندین میلیون درز یا سوراخ ریز وجود دارد. مویرگهای مغز تنها مویرگهایی هستند که هیچ منفذی در سطح خود ندارند؛ تا بدین ترتیب خیلی از موادی که در متابولیسم سلول‌های مغزی نقش ندارند و همچنین میکروبها نتوانند وارد مغز شوند. (ایجاد سد خونی – مغزی برای محافظت بیشتر از مغز) توجه کنید که گلوکز و اکسیژن به راحتی می‌توانند توسط پروتئین‌های ویژه از مویرگهای مغزی عبور کنند و به سلول‌های مغزی بروند. هر مویرگ از ابتدا توسط دریچه‌ای از جنس بافت ماهیچه‌ای صاف حلقوی به سرخرگ متصل است. این دریچه که تحت فرمان نخاع می‌باشد، دارای دو نقش می‌باشد: ۱) فشار زیاد سیستولی خونی که قرار است وارد مویرگها که دارای مقاومت بسیار کمی هستند را تا حد زیادی کاهش می‌دهد تا این فشار زیاد باعث پاره شدن دیواره مویرگها نشود. ۲) این دریچه خون را فقط در موقع لزوم (مواقعی که سلول‌های بدن نیاز به تبادل مواد با محیط دارند) وارد مویرگها می‌کند. هر مویرگ از انتها نیز توسط دریچه‌ای به سیاهرگ متصل و مربوط می‌شود. 

انواع مویرگ‌ ها

انواع مویرگ‌ها بر اساس پیوستگی غلاف اندوتلیال و غشاء پایه: ۱-پیوسته (Continuous) یا سوماتیک: فقدان منفذ در دیواره- موجود در تمام انوع بافت‌های عضلانی، همبند، غدد برون ریز و دستگاه عصبی یافت می‌شود. ۲-منفذدار (Fenestrated) یا احشایی: با حضور روزنه‌های خلال سلولی حلقوی متعدد در غشاء اندوتلیوم که توسط غشاء سلول محدود می‌شود. لایه قاعده‌ای پیوسته است. در گلومرول کلیه دیده می‌شود. ۳- جیب‌مانند (Sinusoidal) یا ناپیوسته: مویرگهایی بسیار وسیع (تا ۴۰ میکرومتر) و دارای شکل نامنظم می‌باشند که سلول‌های آندوتلیال پوشاننده آن‌ها دارای منافذ بدون دیافراگم و تیغه پایه آن‌ها غیر ممتد است. علاوه بر این، وجود فضاهای بزرگ بین سلول‌های آندوتلیال باعث می‌شود که نه تنها پلاسما بلکه سلول‌های خونی نیز از آن فضاها به بیرون راه یابند که این فضاها گاهی بوسیله ماکروفاژها اشغال می‌شوند، سینوزوئیدها در کبد، مغز استخوان و طحال دیده می‌شوند. این مویرگ‌ها مسیر پر پیچ و خم زیادی دارند که باعث کندی جریان خون می‌شود. سلول‌های اندوتلیال لایه‌ای ناپیوسته می‌سازد که با فضاهای عریضی از هم جدا شده‌اند. دیافراگم ندارند. لایه قاعده‌ای ناپیوسته دارند. در کبد و اعضاء خونساز مثل مغز استخوان و طحال وجود دارد.

شبکه مویرگی

اصولاً شبکه مویرگی حاصل از انشعابات آرتریول‌های انتهایی به وریدچه منتهی می‌شوند. باوجود این در اعضا معینی مانند کبد، هیپوفیز و کلیه، وریدچه دریافت‌کننده شبکه مویرگی مجدداً منشعب شده و دومین شبکه مویرگی را بوجود می‌آورند. در این سیستم‌ها، وجود دو شبکه مویرگی متوالی، شرایط را فراهم می‌کند که مواد برداشت شده در شبکه اول به سادگی در شبکه دوم بین خون و مایعات بافتی مبادله می‌گردد. با توجه به شباهت این امر به تخلیه و بارگیری کالاها در بندر، این سیستم را سیستم پورت یا سیستم باب گویند.

شریان افتالمیک

مطالب مرتبط :

آناتومی و شاخه های شریان فمورال مشترک و سطحی

همه چیز درباره آشنایی با تنگی و فشار شریان ریوی نرمال

تفاوت شریان و ورید چیست و انواع رگهای قلبی

آناتومی و شاخه های شریان کاروتید داخلی و خارجی چیست

آناتومی و شاخه های شریان فمورال مشترک و سطحی کجاست

آناتومی و شاخه های شریان فمورال مشترک و سطحی کجاست در سایت جسارت

شریان فمورال ,شریان فمورال کجاست,شریان فمورال مشترک,شریان فمورال سطحی,نبض شریان فمورال,مسیر شریان فمورال,شاخه های شریان فمورال,آناتومی شریان فمورال

توضیحاتی در مورد شریان فمورال

همانطور که می دانید سرخرگ یا شریان به رگهایی که خون را از قلب به سایر اندام‌ها منتقل می‌کنند می‌گویند.سرخرگ ششی و سرخرگ آئورت دو سرخرگ اصلی متصل به قلب هستند. شریان از سه بخش اینتیما و مدیا و ادوانتیش تشکیل شده است. بخش اینتیما درونی‌ترین که از بافت سنگفرشی تک لایه است و زیر آن بافت همبند پشتیبان و تیغهٔ الاستیک آن را از مدیا جدا می‌کند. در مدیا عروق خونی و عضله صاف داریم. سرخرگ دیواره ضخیم‌تری نسبت به سیاهرگ دارد ولی قطرداخلی آن کمتر از سیاهرگ است. بافت سرخرگ شامل بافت‌های پوششی، ماهیچه‌ای و پیوندی است. همهٔ سرخرگ‌ها خون روشن (خون حاوی اکسیژن) را منتقل می‌کنند به جز سرخرگ‌های ششی که خون تیره (خون حاوی کربن دی اکسید) را منتقل می‌کنند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد آناتومی و شاخه های شریان فمورال مشترک و سطحی صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

شریان فمورال چیست

سرخرگ رانی یا شریان فمورال (Femoral artery) شریان بزرگی است که در هر طرف از ادامه شریان ایلیاک خارجی تشکیل میشود. سرخرگ رانی خون پا را تامین می کند. نبض شریانی در ناحیه فمورال اغلب قابل لمس است.

نحوه پونکسیون شریان فمورال

بیمار به وضعیت supine بر روی تخت می‌خوابد، سپس محل پونکسیون به وسیلهٔ بتادین ضد عفونی می‌شود. پس از تزریق 10ml لیدوکائین در محل پونکسیون جهت ایجاد بی‌حسی موضعی در اطراف شریان فمورال، سوزن پونکسیون وارد شریان شده، پس از اطمینان از اینکه سوزن در داخل شریان قرار دارد، ماندرن سوزن را خارج کرده و با مشاهده خروج خون از سوزن، بلافاصله سیم راهنما از داخل سوزن وارد شریان شده و در داخل شریان به اندازه مورد نیاز پیش برده می‌شود، سپس سوزن را خارج کرده و شیت شریانی(vascular sheath) با کمک دایلیتور (dilator) از روی سیم راهنما وارد شریان می‌شود. در این موقع، سیم راهنما و دایلیتور را خارج کرده و فقط شیت در محل پونکسیون قرار می‌گیرد. توجه داشته باشید که تمامی مراحل انجام آزمون بایستی به طریق استریل انجام شود. قرار گرفتن شیت در داخل شریان این کمک را می‌کند که برای هدایت کاتتر و نیز تعویض کاتترها در موقع لزوم، مشکلی برای وارد کردن مجدد کاتتر دیگر وجود نداشته باشد. این در حالی است که در گذشته قبل از ابداع شیت، از سیم راهنمای بلند استفاده می‌شد و جهت تعویض کاتتری که در داخل شریان است با یک کاتتر دیگر، ابتدا بایستی سیم راهنما از طریق کاتتر وارد شریان شود و سپس کاتتر خارج گردد و مجدداً کاتتر دیگری که قرار است وارد شریان بیمار شود از روی سیم راهنما وارد شریان می‌شود. این روش وقت گیر بوده و راحتی کار در هنگام استفاده از شیت را نیز دارا نمی‌باشد. پس از قرارگرفتن شیت درشریان بیمار، رادیولوژیست تحت هدایت فلوروسکوپی کاتتر را به سمت شریان مورد نظر هدایت می‌کند و با انجام مانورهای لازم بر روی کاتتر آن را وارد مدخل شریان مورد نظر می‌کند. در این هنگام پس از مطمئن شدن از محل قرارگیری کاتتر (به واسطه تست با ماده حاجب)، انژکتور را به سر کاتتر وصل کرده و حجم مورد تزریق و میزان تزریق در ثانیه برای دستگاه انژکتور مشخص می‌شود. همچنین تیوب اشعه xبر روی ناحیه مورد نظر که قرار است از آن آنژیوگرام تهیه شود، سانترشده و با توجه به نوع آزمون و آنچه قرار است مورد بررسی قرار گیرد.

شاخه های شریان فمورال

این شریان در بالای ران به دو بخش تقسیم میشود : شریان رانی عمقی (Deep femoral artery) که به عمق ران رفته و تغذیه عضلات و استخوان ران را به عهده دارد. شریان رانی سطحی (Superficial femoral artery) که در قسمت سطحی ران به سمت پایین تا پشت زانو آمده و در آنجا شریان پوپلیته را تشکیل میدهد. وظیفه اصلی این شریان خونرسانی به زانو و پایینتر از آن است. هر بخش خود به شاخه های متعددی تقسیم میشود مثلاً شاخه های شریان فمورال سیرکومفلکس خارجی از شریان رانی عمقی هستند و شاخه های ژنیکولر و سورال از شریان رانی سطحی.

سیاهرگ یا ورید

سیاهرگ یا ورید (به عربی: الورید) در دستگاه گردش خون بدن، رگی است که خون را از اندام‌ها به قلب بازمی‌گرداند. دیواره سیاهرگ نازک‌تر از سرخرگ است اما قطر بیشتری داشته و خاصیت ارتجاعی کمتری دارد. در سیاهرگ‌ها دریچه‌هایی به نام لانه کبوتری وجود دارد که این دریچه‌ها کمک می‌کنند تا خون از اندام پایینی مانند دست‌ها و پاها بهتر به سمت قلب حرکت کنند. به‌طور کلی خون تمامی قسمت‌های بدن توسط دو ورید به نام‌های اجوف فوقانی و تحتانی به دهلیز راست قلب برمی‌گردد. ایستادن زیاد، کم‌تحرکی و نارسایی‌های قلبی می‌توانند باعث تخریب این دریچه‌ها شده و در نتیجه خون در سیاهرگ‌ها تجمع می‌کند و شخص به بیماری واریس مبتلا می‌شود. همه سیاهرگ‌ها خون تیره (خون حاوی کربن دی اکسید) را منتقل می‌کنند به غیر از سیاهرگ‌های ششی که خون روشن ( خون حاوی اکسیژن ) را منتقل می‌کنند.

سرخرگ تهیگاهی خارجی

سرخرگ تهیگاهی خارجی یا شریان ایلیاک خارجی (External iliac artery) شریان بزرگی است که در هر طرف از تقسیم شریان ایلیاک مشترک به دو شریان ایلیاک داخلی و خارجی تشکیل میشود. سرخرگ ایلیاک خارجی خون پا را تامین میکند. این شریان به سه شاخه اصلی منشعب میشود: شریان اپی گاستریک تحتانی ، شریان تهیگاهی عمقی سیرکومفلکس (Deep circumflex iliac artery) و مهمترین شاخه آن شریان رانی یا فمورال. این شریان به دیواره شکم و اندام‌های تناسلی برونی خونرسانی نموده در اندام تحتانی (پا) پایان می یابد. 

مویرگ‌

مویرَگ‌ها رگ‌های خونی بسیار ظریفی هستند که شریانچه‌ها به آن‌ها می‌رسند. مویرگ‌ها در حدود ۱۰–۵ میکرومتر قطر دارند و فضای درونی آن‌ها برای جاگیری یک گویچه قرمز کفایت می‌کند. دیواره مویرگ متشکل از یک ردیف سلول پهن و نازک به نام آندوتلیوم، تیغه پایه و شبکه ظریفی از الیاف رتیکولر می‌باشد.

سرخرگ تهیگاهی داخلی

سرخرگ تهیگاهی داخلی یا شریان ایلیاک داخلی (Internal iliac artery) یا هیپوگاستریک شریان بزرگی است که در هر طرف از تقسیم شریان ایلیاک مشترک به دو شریان ایلیاک داخلی و خارجی تشکیل میشود. این شریان معمولاً به دو شاخه قدامی و خلفی تقسیم میشود. شاخه های قسمت خلفی عبارتند از : سرخرگ‌های تهیگاهی ـ کمری ، ساکرال خارجی و سرینی بالائی (گلوتئال فوقانی) شریانهای منشعب از شاخه قدامی عباتند از : شریان سدادی (obturator)، سرینی پائینی (گلوتئال تحتانی)، نافی، پیشابدانی پائینی (inferior vesical)، زهدانی (unterine)، راست‌روده‌ای میانی (middle rectal)، و شرمگاهی داخلی (internal pudendal) پراکندگی خونرسانی : دیواره و احشاء لگن، کفل، اندام‌های تناسلی و در طرف داخلی ران پایان می یابد. 

کارکرد مویرگها

مویرگها رابط بین سرخرگچه‌ها‌ و سیاهرگچه‌‌ها بوده و به علت گستردگی زیاد خود، داشتن دیواره نازک و کاهش سرعت جریان در آنها، مناسب‌ترین جای برای مبادله مواد غذایی، اکسیژن و دی‌اکسید کربن بین خون و مایعات بافتی می‌باشد. مبادله مواد از راه پراکندگی، گذر از منافذ دیواره مویرگ‌ها، گذر از پیوندهای بین سلولی و بدست وزیکول‌های پینوسیتوزی انجام می‌گیرد.

آنوریسم مایکوتیک شریان فمورال

آنوریسم مایکوتیک شریان فمورال به علت تزریق مواد مخدر در ناحیه کشاله ران با افزایش تعداد معتادان تزریقی امروزه رو به افزایش است. این بیماری درمان های متفاوتی دارد که هر کدام عوارضی دارند. درمان های اصلی آن شامل رزکسیون با دبریدمان وسیع بهمراه بازسازی عروقی بوسیله گرافت اتوژن یا صناعی به صورت اولیه یا تاخیری، و دیگری لیگاتور تنهای شریانی بدون بازسازی عروقی است. هدف این مقاله بررسی نتایج لیگاتور شریان فمورال مشترک بدون بای پس عروقی است. روش بررسی: در این مقاله توصیفی گذشته نگر، 44 بیمار از معتادان تزریقی که همگی دچار آنوریسم مایکوتیک شریان فمورال ناشی از تزریق مواد مخدر بوده اند، و از ابتدای سال 1378 لغایت 1383 به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مراجعه کرده اند، مورد بررسی قرار گرفتند. برای این 44 نفر از بیماران لیگاتور شریان فمورال انجام شده است و نتایج حاصله از لحاظ زنده ماندن عضو و یا عوارض حاصل از آن و نیاز به بازسازی عروقی بعدی برای مدت حداقل 2 سال بررسی و ثبت گردید. یافته ها: در دو مورد (4.5 درصد) بدنبال لیگاتور شریان فمورال مشترک آمپوتاسیون بالای زانو داشتیم. دو بیمار (4.5 درصد) هم به دنبال این عمل دچار اختلال حس اندام تحتانی به صورت پارستزی شدند. پنج نفر (11.63 درصد) هم متعاقبا کلودیکاسیون هنگام راه رفتن پیدا کرده اند. برای دو مورد از این پنج نفر (40 درصد) مجبور به انجام بازسازی عروقی با استفاده از گرافت مصنوعی شدیم. بقیه بیماران در این پیگیری بدون علامت بودند. در مجموع بیش از 95 درصد این بیمارانی که شریان فمورال آنها لیگاتور شده بود اندام تحتانی آنها حفظ شد. نتیجه گیری: با توجه به شرایط عفونی ناحیه و اطراف آن، احتمال موفقیت آناستوموز عروقی به شکل آناتومیکال و حتی غیرآناتومیکال در درمان اولیه این بیماران بسیار کم است. برداشتن توده آنوریسم بهمراه دبریدمان نسوج مرده و لیگاتور شریان فمورال بدون بای پاس با توجه به نتایج قابل قبول و عارضه کم آن به عنوان درمان مناسب در این بیماران پیشنهاد می شود.

ساختار مویرگ‌ ها

توضیحاتی مختصر در زمینه ساختار مویرگ‌ها: ساختار تمامی مویرگ‌ها از فقط یک لایه بافت پوششی سنگ‌فرشی تک‌لایه ساخته شده‌اند. این بافت پوششی دارای منافذی است که از طریق آن‌ها مواد شامل گازهای تنفسی، آب، مواد غذایی ساده و مولکول‌ها می‌توانند بین خون و سلول‌ها مبادله شوند. به‌طوری‌که در هر سانتی‌متر مربع از سطح مویرگ، چندین میلیون درز یا سوراخ ریز وجود دارد. مویرگهای مغز تنها مویرگهایی هستند که هیچ منفذی در سطح خود ندارند؛ تا بدین ترتیب خیلی از موادی که در متابولیسم سلول‌های مغزی نقش ندارند و همچنین میکروبها نتوانند وارد مغز شوند. (ایجاد سد خونی – مغزی برای محافظت بیشتر از مغز) توجه کنید که گلوکز و اکسیژن به راحتی می‌توانند توسط پروتئین‌های ویژه از مویرگهای مغزی عبور کنند و به سلول‌های مغزی بروند. هر مویرگ از ابتدا توسط دریچه‌ای از جنس بافت ماهیچه‌ای صاف حلقوی به سرخرگ متصل است. این دریچه که تحت فرمان نخاع می‌باشد، دارای دو نقش می‌باشد: ۱) فشار زیاد سیستولی خونی که قرار است وارد مویرگها که دارای مقاومت بسیار کمی هستند را تا حد زیادی کاهش می‌دهد تا این فشار زیاد باعث پاره شدن دیواره مویرگها نشود. ۲) این دریچه خون را فقط در موقع لزوم (مواقعی که سلول‌های بدن نیاز به تبادل مواد با محیط دارند) وارد مویرگها می‌کند. هر مویرگ از انتها نیز توسط دریچه‌ای به سیاهرگ متصل و مربوط می‌شود.

تبادل مواد بین مویرگ و مایع میان سلولی

به‌طور کلی در هنگام تبادل مواد بین مویرگ و مایع میان سلولی، با ۴ فشار مواجه هستیم: ۱) فشار اسمزی خون: تمایل مویرگ به جذب پلاسما از مایع میان سلولی ۲) فشار اسمزی مایع میان سلولی: تمایل مایع میان سلولی به جذب پلاسما از خون داخل مویرگ ۳) فشار تراوشی خون: تمایل خون برای عبور از جداره مویرگها به سمت مایع میان سلولی ۴) فشار تراوشی مایع میان سلولی: تمایل مایع میان سلولی برای ورود به خون فشار تراوشی خون + فشار اسمزی مایع میان سلولی: عامل ورود پلاسما از خون به مایع میان سلولی فشار اسمزی خون + فشار تراوشی مایع میان سلولی: عامل ورود پلاسما از مایع میان سلولی به خون

انواع مویرگ‌ ها

انواع مویرگ‌ها بر اساس پیوستگی غلاف اندوتلیال و غشاء پایه: ۱-پیوسته (Continuous) یا سوماتیک: فقدان منفذ در دیواره- موجود در تمام انوع بافت‌های عضلانی، همبند، غدد برون ریز و دستگاه عصبی یافت می‌شود. ۲-منفذدار (Fenestrated) یا احشایی: با حضور روزنه‌های خلال سلولی حلقوی متعدد در غشاء اندوتلیوم که توسط غشاء سلول محدود می‌شود. لایه قاعده‌ای پیوسته است. در گلومرول کلیه دیده می‌شود. ۳- جیب‌مانند (Sinusoidal) یا ناپیوسته: مویرگهایی بسیار وسیع (تا ۴۰ میکرومتر) و دارای شکل نامنظم می‌باشند که سلول‌های آندوتلیال پوشاننده آن‌ها دارای منافذ بدون دیافراگم و تیغه پایه آن‌ها غیر ممتد است. علاوه بر این، وجود فضاهای بزرگ بین سلول‌های آندوتلیال باعث می‌شود که نه تنها پلاسما بلکه سلول‌های خونی نیز از آن فضاها به بیرون راه یابند که این فضاها گاهی بوسیله ماکروفاژها اشغال می‌شوند، سینوزوئیدها در کبد، مغز استخوان و طحال دیده می‌شوند. این مویرگ‌ها مسیر پر پیچ و خم زیادی دارند که باعث کندی جریان خون می‌شود. سلول‌های اندوتلیال لایه‌ای ناپیوسته می‌سازد که با فضاهای عریضی از هم جدا شده‌اند. دیافراگم ندارند. لایه قاعده‌ای ناپیوسته دارند. در کبد و اعضاء خونساز مثل مغز استخوان و طحال وجود دارد.

شریان فمورال

مطالب مرتبط :

همه چیز درباره آشنایی با تنگی و فشار شریان ریوی نرمال

تفاوت شریان و ورید چیست و انواع رگهای قلبی

آناتومی و شاخه های شریان کاروتید داخلی و خارجی چیست

بهترین و موثرترین روش درمان آلرژی بینی در منزل با گیاهان و طب سنتی

بهترین و موثرترین روش درمان آلرژی بینی در منزل با گیاهان و طب سنتی در سایت جسارت

 درمان آلرژی بینی با طب سنتی ، درمان آلرژی بینی ، درمان آلرژی بینی در کودکان ، درمان آلرژی بینی با طب سوزنی ،درمان آلرژی بینی کودکان،درمان آبریزش بینی،درمان آبریزش بینی کودکان،درمان آبریزش بینی نوزادان،درمان آبریزش بینی در کودکان

بیماری آلرژی بینی

همه می دانیم که آبریزش بینی مشکل متداول و آزاردهنده‌ای است. این امر به دنبال افزایش مخاط در سینوس و حفره‌ی بینی اتفاق می‌افتد. افزایش تولید مخاط پاسخ بدن به ویروس‌های سرماخوردگی و آنفولانزا، محرک‌ها و عوامل حساسیت‌زای بیرونی است. سرماخوردگی، واکنش‌های آلرژیک، عفونت سینوسی و تغییرات ناگهانی دمای محیط شایع‌ترین علل آبریزش بینی هستند. اگر درمان آبریزش بینی به موقع انجام نشود، می‌تواند باعث ایجاد سرفه، گوش‌درد، و سردرد شود و مشکلاتی را برای فرد به‌وجود آورد.حساسیت یا آلرژی بینی مشکل نسبتا شایعی است که بسیاری از مردم به آن مبتلا هستند. ژنتیک و محیط هر دو در بروز این مشکل موثرند.اگر یکی از والدین به حساسیت بینی مبتلا باشد، شانس ابتلای کودک 30 ‌درصد است و چنانچه پدر و مادر هر دو به حساسیت بینی مبتلا باشند، احتمال گرفتاری کودک به 50 ‌درصد می‌رسد.بروز آلرژی در هر سنی و در هر دو جنس ممکن است دیده شود. معمولا وقتی فردی به آلرژی مبتلا می‌شود تا مدت‌های زیادی از آن رنج می‌برد.سیستم ایمنی بدن بعضی افراد به‌خصوص کودکان ممکن است با گذشت زمان به تدریج حساسیت خود نسبت به ماده محرک را از دست بدهد و علایم آلرژی به تدریج برطرف شود.آلرژی بینی معمولا فصلی است و در بهار و اوایل پاییز، علایم بیماری عود می‌کند، امـا در مواردی دیده می‌شود که بیمار در تمام طول سال از آلرژی رنج می‌برد.آلرژی فصلی معمولا ناشی از حساسیت نسبت به مواد محرک بیرون از منزل مثل گرده درختان است، امـا آلرژی‌هایی که در تمام طول سال وجود دارد، معمولا ناشی از مواد محرک و حساسیت‌زای درون منزل مثل ذرات ناشی از پر پرندگان یا حیواناتی مثل گربه و… است.در این مطلب از سایت جسارت به بهترین و موثرترین روش درمان آلرژی بینی در منزل با گیاهان و طب سنتی می پردازیم. امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

علائم و تشخیص آلرژی بینی

– خارش بینی، دهان، چشم‌ها، گلو و پوست

– آبریزش بینی

– عطسه

– ریزش اشک

– وجود خط عرضی روی پوست بینی

علایمی که دیرتر ظاهر می‌شوند، شامل احتقان و گرفتگی بینی، سرفه، احساس کیپ شدن گوش و کاهش حس بویایی است.گلودرد، سیاهی دور چشم‌ها، پف زیر چشم‌ها، خستگی، سردرد و خواب‌آلودگی نیز از علایم تاخیری هستند.معمولا شرح حال بیمار و علایم وی برای تشخیص کافی است. به‌طور مشخص بیمار مبتلا به آلرژی از عطسه‌های مکرر صبحگاهی، آبریزش بینی، خارش و انسداد بینی رنج می‌برد. این علایم معمولا در فصل بهار و شروع پاییز تشدید می‌شوند.تست آلرژی ممکن است نوع ماده‌‌ای را که بیمار به آن حساسیت دارد مشخص کند. تست پوستی رایج‌ترین روش تست آلرژی است. چنانچه پزشک تشخیص دهد که بیمار قادر نیست تست آلرژی را انجام دهد، از آزمایش خون هم می‌توان کمک گرفت.میزان ائوزینوفیل خون مبتلایان به آلرژی بالاتر از حد معمول است.با اندازه‌گیری مواد شیمیایی که بدن طی روند حساسیت ترشح می‌کند و به درون خون وارد می‌شود (مثل ایمونوگلوبین E) نیز می‌توان وجود حساسیت را اثبات کرد.در معاینه بالینی، مخاط داخل بینی که به طور معمول صورتی پررنگ یا قرمز است، کاملا رنگ‌پریده می‌شود. شاخک‌های بینی بزرگ و متورم هستند و ممکن است پولیپ بینی هم وجود داشته باشد.

درمان آلرژی بینی

بهترین درمان برای حساسیت بینی، اجتناب و دوری کردن از عامل حساسیت‌زاست. معمولا هر فرد بیماری بعد از مدتی به‌تدریج متوجه می‌شود که نسبت به چه موادی حساسیت دارد.خربزه، انگور و طالبی مواد خوراکی شایعی‌اند که حساسیت‌زا هستند. روشن است که به‌راحتی می‌توان از مصرف آنها خودداری کرد، امـا اجتناب از گرده درختان که در فصل بهار در تمام شهر پخش است، امکان‌پذیر نیست. ولی با بستن پنجره‌ها و استفاده از تهویه‌هایی که هوای بیرون را وارد نمی‌کنند می‌توان از ورود ذرات حساسیت‌زا به درون منزل جلوگیری کرد.جایگزین کردن لحاف و تشک و بالش هایی که از پشم یا پر حیوانات درست شده است، با انواعی که از مواد مصنوعی درست شده است و استفاده نکردن از فرش یا موکتی که پرز تولید می‌کند، روش‌های مثمرثمری است.شست‌وشوی بینی با سرم فیزیولوژیک برای مبتلایان به فرم خفیف حساسیت بینی سودمند است. با این کار ذرات حساسیت‌زا از درون بینی شسته می‌شوند. هر فردی می‌تواند خودش در منزل سرم شست‌وشو را درست کند. برای این کار کافی است نصف قاشق چایخوری نمک را در یک لیوان آب ولرم حل کرده و با آن بینی را شست‌وشو دهد.متاسفانه دارویی که بتواند به طور کامل حساسیت را ریشه‌کن کند وجود ندارد، امـا درمان ضدآلرژی به خوبی می‌تواند علایم بیمار را به طور موقت برطرف کند. 

درمان خانگی آلرژی بینی

کوئرستین یک فلاونول طبیعی است که باعث تثبیت سلول‌های مغز در مقابل انتشار هیستامین می‌شود. در یک واکنش آلرژیک، سلول‌های تحریک شده آنتی بادی منتشر می‌کنند که آن‌ها را به سلول‌های مغز متصل می‌کند. زمانی که هیستامین آزاد می‌شود ممکن است باعث خارش و سوزش چشم‌ها یا جاری شدن اشک ، باعث خارش بینی، عطسه و افزایش مخاط شود. همچنین ممکن است سبب خارش پوست و بروز کهیر و جوش شود. امکان دارد باعث گرفتگی سینوس‌ها و سردرد شود. تنگی نفس، اسپاسم و زخم معده از دیگر علائم انتشار هیستامین است.کوئرستین حاوی آنتی اکسیدان است که می‌تواند به کاهش علائم ناشی از آلرژی و درمان سریع آن کمک کند. میوه‌ها و سبزیجات منابع سرشار از کوئرستین هستند. مخصوصا مرکبات، سیب، پیاز و روغن زیتون.

درمان آلرژی و حساسیت بینی

شواهد نشان می‌دهد که عسل از تاثیرگذارترین مواد طبیعی بر روی درمان آلرژی و حساسیت می باشد. خوردن عسل باعث می‌شود تا بدن با مواد آلرژی‌ زای موجود در محیط سازگار شود. عسل مانند یک آلرژی طبیعی عمل می‌کند منتها بدون اثرات جانبی. خوردن یک قاشق چای‌خوری یا بیشتر از عسل طبیعی باعث پیشگیری از ابتلا به حساسیت می‌شود. همچنین خوردن روزانه عسل در سه نوبت، باعث از بین بردن علائم و درمان آلرژی می‌شود. پیشنهاد می‌شود بلافاصله بعد از شروع علائم آلرژی، اقدام به خوردن عسل شود تا بهبودی سریع‌تر حاصل شود.

آنتی هیستامین ها برای درمان آلرژی بینی

آنتی‌هیستامین‌ها برای درمان حساسیت بینی بسیار موثرند. آنتی‌هیستامین دکونژستان، دیفن‌هیدرامین، کلرفنیرآمین مالئات، پرومتازین و لوراتادین از این دسته دارویی هستند. عیب اصلی این دسته دارویی، خواب‌آلودگی پس از مصرف آنهاست. خوشبختانه انواع جدید آن مثل سیتریزین چنین مشکلی ندارند. باید توجه داشته باشید که چنانچه به مدت طولانی از یک نوع آنتی‌هیستامین استفاده کنید، ممکن است بدن شما نسبت به آن عادت کند و دیگر اثر دارویی لازمه را نداشته باشد. در این صورت لازم است که آن آنتی‌هیستامین را قطع کرده و به جای آن از نوع دیگری استفاده کنید.نکته دیگر در مورد آنتی‌هیستامین‌ها استفاده آنها برای کودکان است. توجه داشته باشید که خواب‌آلودگی ناشی از آنتی‌هیستامین‌ها ممکن است روی یادگیری کودکان تاثیرگذار باشد.

درمان آلرژی بینی با اسپری

اسپری‌های کورتیکواستروییدی موثرترین دارو برای درمان حساسیت بینی هستند. این اسپری‌ها آنقدر موثر هستند که ممکن است به تنهایی کافی باشند و بیمار نیاز به مصرف آنتی‌هیستامین یا دکونژستان نداشته باشد. ممکن است یکی، دو هفته طول بکشد تا بهبودی حاصل شود. در مواردی که علایم بیماری خیلی شدید باشد مصرف کورتیکواسترویید خوراکی به مدت چند روز نیز بسیار سودمند است.استفاده مداوم از این اسپری‌ها باعث خشکی بینی می‌شود. خوشبختانه انواع جدید آن مثل اسپری nasoflo حاوی ذرات ریز چربی نیز هستند، بنابراین مشکل خشک کردن بینی را ندارند.

درمان آلرژی بینی با پاکیزه نگه داشتن منزل

یکی دیگر از روش‌های پیشگیری از ابتلا به آلرژی مخصوصا حساسیت‌ها و آلرژی‌های تنفسی آن است که محیط خانه را از گرد و غبار پاک کنیم. در محیط خانه آلاینده‌ها گوناگونی وجود دارد. علاوه بر آلاینده‌هایی مانند مونوکسید کربن که از خارج محیط خانه وارد آن می‌شوند، آلاینده‌ها و ذرات معلق ناشی از مو و شوره سر حیوانات خانگی، دود ناشی از پخت و پز، گرد و خاک، فرمالدهید و ترکیبات آلی فرّار مانند عطر و بو نیز ممکن است در هوای خانه انتشار یابند و باعث ابتلای افراد به آلرژی شوند.برخی از عوامل آلرژی‌ زا مانند گرد و خاک بر روی سطوح مختلف قرار می‌گیرند که باید پاک شوند. همچنین ممکن است آلاینده‌هایی از فضای برون وارد خانه شوند بنابراین باید پنجره‌ها را به گونه‌ای تنظیم کرد که از ورود این آلاینده‌ها جلوگیری شود. دیوار و کف حمام، سرویس بهداشتی و آشپزخانه را باید ضدعفونی کرد. شستن فرش و موکت نیز باعث می‌شود تا ذرات ریز موجود در پرزهای آن‌ها از بین برود. همچنین شستن و ضدعفونی کردن دست‌ها نیز توصیه می‌شود.

درمان گیاهی آلرژی بینی

نوشیدن دمنوش‌های گیاهی خانگی و مصرف ادویه‌ها و گیاهان دارویی نیز می‌تواند تا حد زیادی از احتمال ابتلا به آلرژی جلوگیری کند. مصرف این گیاهان باعث کاهش مخاط و خالی شدن سینوس‌ها می‌شود و برای درمان آرژی و حساسیت بسیار موثر است.بابونه یکی از گیاهانی است که خاصیت ضد حساسیت دارد و برای دل درد، نفخ شکم و دستگاه گوارش بسیار مفید است. همچنین باعث تعادل در کارکرد کبد و مزاج می‌شود.چای سبز نیز به دلیل وجود ویتامین ث در آن باعث تقویت و متعادل کردن سیستم ایمنی بدن می‌شود. علاوه بر این باعث تسکین علائم و درمان آلرژی می‌شود و خاصیت آرامبخشی دارد.دارچین، زردچوبه و بادرنجوبه نیز از جمله گیاهانی هستند که به عنوان مسکن سیسم عصبی بدن عمل می‌کنند و علائم حساسیت و آلرژی را تسکین می‌دهند.

درمان آلرژی بینی

مطالب مرتبط :

علت و درمان آلرژی بینی و گلو در کودکان و نوزادان و طب سنتی

همه چیز در مورد آلرژی و بارداری به همراه روش های درمان

روش هایی برای کنترل و درمان آلرژی فصلی با طب سنتی

بررسی علائم آلرژی و راههایی برای کنترل آلرژی

درمان و علائم آلرژی چشمی و تاری دید در کودکان در طب سنتی

درمان خانگی سرماخوردگی در دوران شیردهی و معرفی داروهای بی خطر

درمان خانگی سرماخوردگی در دوران شیردهی و معرفی داروهای بی خطر در سایت جسارت

سرماخوردگی در دوران شیردهی ،قرص سرماخوردگی در دوران شیردهی ، سرماخوردگی مادر در دوران شیردهی ، داروهای سرماخوردگی در دوران شیردهی،قرص سرماخوردگی در دوران شیردهی ضرر دارد،دارو سرماخوردگی در دوران شیردهی

سرماخوردگی مادر شیرده

اگر تجربه مادر شدن را دارید می دانید که دوران شیردهی یک دوره خاص در زندگی هر مادری است. دورانی که تغذیه مادر و وضعیت روحی او همگی بر روی شیری که به نوزاد می‌دهد، اثرگذار است. ممکن است طی این دوره شیرین و حساس مادران شیرده به بیماری سرماخوردگی مبتلا شوند. از آنجایی که بسیاری از داروها از طریق شیر به نوزاد منتقل می‌شوند، قبل از مصرف هر گونه دارو، بهتر است در این مورد با دکتر مشورت کنید و با آگاهی کامل نسبت به مصرف دارو‌ها اقدام کنید. با این کار از بروز عوارض ناخواسته در نوزاد پیشگیری خواهید کرد. وقتی شما به سرماخوردگی یا آنفلوانزا مبتلا شده باشید، حتی اگر تب داشته باشید، باز هم می‌توانید به کودک خود شیر بدهید. در واقع، احتمالاً از یک روز قبل از شروع علائم شما‌، کودک نیز در معرض آن بیماری قرار گرفته است و از آنجا که سیستم ایمنی بدن شما در حال ساختن آنتی‌بادی‌های مبارزه با بیماری است، شما آن آنتی‌بادی‌ها را از طریق شیردهی به کودکتان انتقال می‌دهید که به محافظت از او نیز کمک خواهد کرد. اما در هر صورت برای درمان لازم است که به پزشک مراجعه کنید.در این مطلب از سایت جسارت به درمان سرماخوردگی در دوران شیردهی می پردازیم. امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

درمان سرماخوردگی در دوران شیردهی

اگرچه مصرف برخی از دارو‌ها در دوران شیردهی بی‌خطر است، اما بیشتر دارو‌ها تا حدی به شیر مادر راه پیدا می‌کنند و حتی ممکن است در تولید شیر تاثیرگذار باشند. مقدار دارویی که وارد شیر مادر می‌شود و چگونگی تاثیر آن در کودک به عواملی مثل نوع دارو، مقدار و طریقۀ مصرف آن مرتبط است. اسهال، استفراغ، بی‌اشتهایی، خواب‌آلودگی یا تحریک‌پذیری غیرمعمول در نوزادان، برخی از عوارض جانبی قرارگیری در معرض داروهاست. همچنین برخی دارو‌ها می‌تواند تولید شیر را کاهش دهد یا منجر به افزایش وزن نامتناسب در کودک شود؛ بنابراین قبل از مصرف هر نوع دارو لازم است با پزشک مشورت کنید.اصولا مصرف استامینوفن‌های معمولی و ایبوپروفن‌ها برای سرماخوردگی در دوران شیردهی ایراد ندارند. فراموش نکنید به هیچ عنوان از فرآورده‌های حاوی کدئین استفاده نکنید. همچنین درصورت مصرف قرص ایبوپروفن از بابت نداشتن کدئین اطمینان حاصل کنید. (در برخی از ایبوپروفن‌ها به دلیل قوی‌تر کردن آن از کدئین استفاده می‌شود.)

خطرات مصرف کدئین برای درمان سرماخوردگی در شیردهی

طبق مطالعات اثر کدئین مصرف شده توسط مادر شیرده بر روی فرزندش ثابت شده است. این کودکان به تپش قلب ضعیف، بی اشتهایی، کمبود انرژی، خستگی و دچار مشکل در تنفس می‌شوند. فراموش نکنید بسیاری از دارو‌هایی که برای درمان سرماخوردگی استفاده می‌شود، حاوی مخدر هستند. به همین دلیل بهترین کار این است که با پزشک خود مشورت کنید و خود‌درمانی نکنید. بسیاری از قرص‌های معروف سرماخوردگی، ترکیبی هستند. یعنی در ترکیبات آن‌ها چندین ماده دارویی به کار رفته است که ممکن است یکی از آن‌ها برایتان مضر باشد.به جز کدئین، از مصرف هر دارویی که در آن آسپرین وجود داشته باشد، خودداری کنید. آسپرین وارد شیر و سپس بدن نوزادتان می‌شود. ورود آسپرین به بدن نوزاد باعث ایجاد سندروم ری می‌شود (این سندروم سوخت و ساز بدن را نامنظم می‌کند). مصرف نکردن آسپرین بخصوص در ماه‌های اولیه تولد نوزاد اهمیت ویژه‌ای دارد.

داروی سرماخوردگی در دوران شیردهی

داروهایی برای سرماخوردگی وجود دارد که مصرف آنها در دوران شیردهی بی‌خطر است. اما مراقب باشید، زیرا داروهای سرماخوردگی اغلب ترکیبی از چند داروی مختلف است که در یک مایع یا قرص گنجانده شده است. برای محدود کردن ورود داروها به بدن کودک، از داروهای چندمنظوره که با بیش از یک نشانۀ سرماخوردگی مبارزه می‌کند یا بیش از یک مادۀ مؤثره دارد، پرهیز کنید و به‌طورکلی از مصرف داروهای مختلف بدون اجازۀ پزشکتان خودداری کنید. برخی از داروهای سرماخوردگی هنگام شیردهی شامل موارد زیر است :داروهای ضداحتقان : بیشتر داروهای ضداحتقان برای مصرف در حین شیردهی بی‌خطر است و فقط مقدار بسیار کمی از این داروها وارد شیر مادر می‌شود. در یک پژوهش، محققان دریافتند که این داروها ممکن است تولید شیر را کاهش دهد، اما این نظریه هنوز اثبات نشده است و وقتی شما چند ماه به کودک شیر داده‌اید و میزان تولید شیر در بدن شما تثبیت شده، بعید است که این داروها بتواند آن را تغییر دهد. همچنین لازم است این داروها را پس از تجویز و تأیید پزشک مصرف کنید. آنتی‌هیستامین‌ها: اگر آنتی‌هیستامینی که برای شما تجویز شده است برای درمان آلرژی نیز به کار می‌رود، معمولاً مشکلی وجود ندارد، زیرا این نوع آنتی‌هیستامین‌ها به‌طورکلی بی‌خطر است. اما به خاطر داشته باشید که آنتی‌هیستامین‌های نسل اول مانند دیفن‌‌هیدرامین و کلرفنیرامین می‌تواند باعث خواب‌آلودگی نوزاد شود، درحالی‌که آنتی‌هیستامین‌های نسل دوم و سوم مانند لوراتادین و فکسوفنادین کمتر می‌تواند خواب‌آور باشد. پس در هر حال لازم است برای مصرف آنتی‌هیستامین در دوران شیردهی با پزشک کودک خود نیز مشورت کنید.

درمان خانگی سرماخوردگی در دوران شیردهی

سرماخوردگی دوره‌ای دارد که باید بگذرد و چه بهتر که خوش بگذرد پس خودتان را به صرف سوپ مرغ دعوت کنید. هضم مواد موجود در سوپ مرغ برای بدن آسان است و بخاطر لعاب گرمش گلوی شخص سرماخورده را تسکین می‌دهد.نوشیدنی عسل و لیمو هم در این زمینه شهرت خوبی دارد. عسل را در آب ولرم (نه آب جوش) حل کنید تا خواصش حفظ شود و بعد به آن آبلیمو اضافه کنید.شستن دهان، بینی و گلو با آب نمک یک روش قدیمی، موثر و بی‌ضرر است. خیلی‌ها برای این کار از سرم‌های موجود در داروخانه‌ها کمک میگیرند (برای شستن بینی). به اینصورت که مقدار کمی از سرم را کف دست ریخته و با دم مقدار کمی از آن‌را به داخل دماغ می‌کشند و سپس با بازدم دماغ را شستوشو می‌دهند. شما برای این کار می‌توانید از اسپری‌های مخصوص دماغ موجود در داروخانه‌ها استفاده کنید (دکوسالین). برای شستوشوی گلو (قرقره کردن)، آب نمک باید شوری ملایمی داشته باشد؛ و اگر ولرم هم باشد چه بهتر.نوشیدن مایعات گرم مانند شیر نه تنها تا حد زیادی باعث تسکین شما می‌شود بلکه اگر در اثر مصرف آنتی‌بیوتیک (که اصولا آب بدن را کم می‌کنند) یا دارو‌های دیگر شیر شما کم شده، میزان تولید شیر را بیشتر می‌کند. مصرف مایعات در دوره بیماری شما باعث می‌شود بدن‌تان قوی‌تر شده و حتی زودتر بهبود یابید.

توصیه هایی برای مادران شیرده

برای شیر دادن به کودکتان، قبل از شیر دادن حتما دست‌های خود را بشویید. این کار از ابتلای کودکتان به سرماخوردگی تا حد زیادی جلوگیری می‌کند. استفاده از ماسک هم می‌تواند موثر باشد. بطور کل راه انتقال سرماخوردگی آب دهان، بینی و اشک چشم است. شما باید از تماس یا تنفس این‌ها توسط نوزادتان جلوگیری کنید. اما شیردهی را تا جایی که امکان دارد قطع نکنید. اجازه دهید او از آنتی‌بادی‌هایی که بدن شما برای مقابله با سرماخوردگی آزاد کرده است و در شیر شما هم موجود است بهره‌مند گردد.می‌توانید در دورۀ مصرف دارو، شیر خود را پمپ کنید و دور بریزید. دوشیدن و پمپ کردن شیر مادر باعث می‌شود سطح تولید شیر در بدن شما همچنان حفظ شود. در این فاصله نیز می‌توانید به کودکتان شیر خشک بدهید، اما در هر صورت ابتدا نظر پزشک خود را در این مورد بپرسید و خودسرانه یا با نظر اطرافیانتان اقدام به قطع شیردهی نکنید.

درمان سرماخوردگی در شیردهی

بهتر است در هنگام سرما خوردگی مادران شیرده داروهای گیاهی و درمان‌های طبیعی را جایگزین داروهای شیمیایی کنند و با نوشیدن آب به مقدار زیاد، خوردن سوپ داغ با پیاز، سیر و اندکی فلفل که مجاری تنفسی را باز می‌کند می‌توانند در کاهش بیماری و جلوگیری از انتقال آن به نوزاد بسیار موثر باشد. ترکیب عسل، لیمو ترش و آب جوش حساسیت سینه را تسکین می‌دهد و دارای قدرت ضدعفونی کنندگی بالایی است. مصرف سبزی و میوه تازه به دلیل وجود ویتامین‌ها و آنتی اکسیدان‌ها موجب تقویت سیستم ایمنی بدن مادران می‌شود. همچنین بخور دادن با اسطوخودوس و غرغره کردن با آب نمک برای باز شدن مجاری تنفسی بسیار کمک کننده است. 

سرماخوردگی در دوران شیردهی

مطالب مرتبط :

درمان خانگی سرماخوردگی و سرگیجه با استفاده از مواد غذایی

درمان خانگی سرماخوردگی و تب در بارداری و حاملگی

تاثیر و عوارض خوردن و مصرف قرص سرماخوردگی کوریزان

روش های درمان خانگی سرماخوردگی کودکان با استراحت و داروهای گیاهی

فواید و خواص چای سبز برای سرماخوردگی چیست